تجربه

مان بود که حرف هایشان را مدام برایم تکرار می کرد و اصرار داشت تا زودتر قدمی بردارم. لبخندی زدم و سعی کردم نشان بدهم که این مسائل کمترین نگرانی های من هستند، اما دست بردار نبود:-زمان: ما همه آماده ایم تا تصمیماتت رو اجرا کنیم. پس منتظر چی هستی که همه چیز رو متوقف نگه داشتی؟-اما من که هنوز تصمیمی نگرفتم.
از حرفم کمی متعجب شد اما سعی کرد تا به خودش بقبولاند که شاید اشتباه برداشت کرده است. کمی عقب تر رفت و درنهایت تصمیم گرفت تا فرصتی دوباره به من بدهد که اشتباه کلامی ام را جبران کنم.