شاگردپروری

«شاگردپروری» رابطه حقیقی استاد و شاگرد را بیان می‌کند. حقیقتی که استاد عبادینی با بیان شیرین و شیوا آن را می‌شکافد و در جان تشنه انسان امروز قرار می دهد.
«معلمی شغل انبیاء است» تمام تلاش کتاب شاگردپروری در تفسیرو تبیین این جمله است.
استاد از زمانی که وارد کلاس می‌شود تا زمانی که از شاگرد جدا می‌شود در حال تربیت شاگرد است. شیوه‌ی شاگردپروری در مکتب اهل بیت علیه‌السلام را در کتاب «شاگردپروری» می‌خوانیم.

برشی از کتاب:
«در نگاه الهی، شاگرد از استادش جدا نیست. اگر چه به لحاظ ظاهری دو فرد مستقل هستند، اما حقیقت چیز دیگری است. شاگردان، شان وجودی و امتداد حقیقی وجود عالم هستند؛ یعنی انسان با شاگردپروری امتداد و دامنه وجودی پیدا می‌کند و من او گسترده می‌شود.
تا نگاه ما به علم و عالم و تعلیم و تعلم تصحیح نشود، این حقیقت به درستی درک نخواهد شد که شاگردپروری، تربیت و تکامل خود عالم و استاد است. اگر نگاه انسان اصلاح شد، می‌یابد که شاگردپروری «توسعه من» عالم یا استاد در نسبت با شاگردان است که کمال حقیقی استاد محسوب می‌شود. لذا حقیقتا انسان با شاگردپروری عالم‌تر می‌شود و به مراتبی از علم و کمال دست می‌یابد که امکان دست‌یابی به حقیقت آن در سیر فردی ممکن نبوده است»