امر به معروف و نهی از منکر

در بخشی از این کتاب می خوانیم
با یک نگاه گذرا به سوره مبارآه والعصر م ىفهمیم آه :
بر خلاف گمان انسان آه خیال م ىآند هر روز به عمرش افزوده مى شود، هر روز آه مى گذرد از
هستند و نوزادها آه عمرى در « پدر آوچک » سرمایه او آاسته مى شود؛ پدر بزرگ ها در حقیقت
پیش دارند، بیشترین سرمای هها را دارا مى باشند. به زمان سوگند آه انسان همچون یخ هر لحظه
پس در برابر به هدر رفتن عمر باید چیزى « والعصر ان الانسان لفى خسر » در حال آب شدن است
بهتر از عمر به دست آوریم. مال و مقام و مدال بهتر از عمر نیست. آنچه بهتر از عمر ماست، ایمان و
ایمان و آار نیک اگر توسعه پیدا نکند، ارزشى .« الاالذین امنوا و عملواالصالحات » عمل صالح است
و تواصوا » نخواهد داشت. بنابراین، باید دیگران را نیز به ایمان و عمل صالح سفارش و دعوت آنیم
البته پیمودن این راه، مشکلاتى در بر خواهد داشت؛ یعنى اگر بخواهیم مردم را به خیر و ؛« بالحق
معروف دعوت آنیم و از مفاسد و انحرافاتى آه دارند، باز داریم، احتمال دارد آه برخوردهاى ناگوارى
.« و تواصوا بالصبر » پیش آید؛ ولى به هر حال باید با پشتکار این راه را بپیماییم