آزادسازی انسان و جهان در اندیش ههای راهبردی پیامبر

هر کلمه، دنیای دوبارهی ی ست. هر کلمه، رخداد تازه پی ست. زندگی، تمامی ندارد: با هر واژه و سر واژه یی، می‌شود- دوباره- به راه افتاد. راز شادماندگی، صعود از قله‌هاست؛ و نه پایین آمدن از آنها. تنها با بالا رفتن از کوه‌های بالندگی ست، که پای رفتن آدم‌ها- با نیرو گرفتن و مقتدر شدن- به وسعت آسمان‌های آرامش و ایمان و شکوفایی، باز می‌شود!

یاران و، همخانه‌های خاکی زمین!/ همجانان و، خویشان خدایی زمان!

ما “ کیخاک” ، و “ کیخدا”، بیش‌تر نداریم. ما کی“جهان” و، “ کیانسان”، بیش‌تر نداریم..

محمد و مسیح و موسی، نه هیچ اختلافی با هم داشتند، و نه هیچ اختلافی با هم دارند؛ وهمه ی پیامبران و، پاکان و، پاک اندیشان جهان، نیز هم!..

تا “اشتراک” و یگانگی هست، دیگر چه جایی حتا، برای طرح “اختلاف” و دوگانگی‌ها؟!

جای و جایگاه، در این جهان درندشت، مگر برای همه نیست؟! هم دیگر را، هول نکنیم؛ هم دیگر را، هول ندهیم..