روش برداشت از قرآن

هر کسی برای استفاده از قرآن راهی در پیش گرفته و از آن برداشتی دارد و برای این برداشت هم دلیلی ساخته و دستاویزی گرفته. ناچار تمام این گفته های مختلف و تمام این برداشت های گوناگون نمی توانند مقصود قرآن باشند، چون حقیقت ها با هم اختلافی ندارند و ناچار بهره برداری از قرآن به این گونه نمی تواند باشد و هر کس نمی تواند در آن، این گونه آزاد و رها، رفت و آمد کند، چون حقیقت دستاویز باطل ها نمی گردد.به دنبال این حقیقت ها و این واقعیت ها، ناگزیریم که برای برداشت ها، حدودی بگذاریم و برداشت ها را محدود کنیم. در این هنگام است که با این اشکال و تناقض روبرو می شویم که مگر قرآن، کتاب مردم و زبان مردم و برای تدبر و بررسی مردم نیست؟! و مگر قرآن کتاب صداقت نیست؟!
در این نوشته سعی شده تابا ارائه نمونه هایی از طرح سوال، راه برداشت از قرآن مشخص شود.در این کتاب، ابتدا توضیحی از کلمه های تفسیر و ترجمه و روح و نور و ظهر و بطن و تاویل و تنزیل داده شده و حدود هر یک مشخص گردیده، سپس برای رسیدن به تفسیر و روح و نور قرآن، از راه ها و اصولی سخن رفته است.
اصولا مطالعه ی هر کتاب، مادام که با طرح سوال ها همراه نباشد بهره نمی دهد و خواننده به سادگی از جواب ها و اشاره ها و نکته ها می گذرد و آنها را نمی یابد و در خونش نمی نشیند.
شنیده ایم که از قرآن نمی توان به تنهایی بهره گرفت و نمی توان با آن راه رفت. پس این کتاب چگونه کتاب مردم است؟ چگونه کتاب تدبر است؟ چگونه به زبان مردم است که نمی فهمندش و در زیر بارش خمیده می شوند تا از خیرش می گذرند؟
و این نه فقط فریادی از گلویی که فریاد نسل ماست، نسلی که به قرآن رو آورده اما راه را نمی داند، گرفتار تناقض است و راه حلی می جوید.
در کتاب های «روش برداشت از قرآن» و «تطهیر با جاری قرآن» با نمونه هایی از طرح سوال، راه برداشت از قرآن مشخص می شود و توضیحاتی از کلمه های تفسیر و ترجمه و روح و نور و تاویل و تنزیل داده شده و برای رسیدن به آنها از راه ها و اصولی سخن رفته است.