اجرای مجازات در ملاعام

یکی از مسائل مربوط به اجرای مجازات ها، اجرای علنی یا غیر علنی آنها می باشد که از چندی پیش محل بحث و مناقشه فراوان قرار گرفته و بازتابهای گسترده داخلی و بین المللی را به همراه داشته است، تا جایی که صدور آیین نامه هایی در این زمینه از سوی نهاد قضایی بی تاثیر از این دغدغه های بین المللی نیست.
در بخشی از کتاب اجرای مجازات در ملا عام می‌خوانیم:

عبرت و اصلاح مجرم
یکی از اهداف مجازات‌ها که از قدیم از ناحیه زمام‌داران و دولت‌ها مورد توجه و عنایت بسیار بوده است، ارعاب انگیزی کیفرها از طریق اجرای آن‌ها در ملا عام می‌باشد. تا از آن طریق از ارتکاب مجدد جرم توسط بزهکاران جلوگیری به عمل آمده و همچنین موجب شود که سایر بزهکاران احتمالی که اندیشه ارتکاب جرم را در سر می‌پرورانند، مرعوب گردیده و از دست زدن به ارتکاب بزه منصرف گردند.
به عنوان نمونه صد تازیانه خوردن آن هم در حضور گروهی از مومنان کیفر آسانی نیست، این مجازات در حالت عادی می‌تواند برای متخلف و کسانی که قصد دارند مرتکب جرائم موصوف شوند نوعی حالت بازدارندگی دارد. تحمل مجازات‌های علنی دارای دو جنبه است، نخست این‌که از نظر اجتماعی، کیفری است دردآور و هر کسی لذت زودگذر ارتکاب جرائم را بر تحمل این بار گران ترجیح می‌دهد، دوم این که کیفری است ترزیلی و خوار‌ کننده که حتی اگر کسی از نظر شرایط بدنی به گونه‌ای باشد که بتواند درد حاصل ازاین مجازات را بپذیرد اما تحمل ننگ و خواری ناشی از تجربه علنی کاری است دشوار چرا که نوعا هر انسانی حتی اگر گناهکار باشد، برای خویش شخصیت و حرمتی قائل است و به هیچ قسمی حاضر نیست جلوی دیگران مورد مواخذه، تادیب و توهین قرار گیرد. لذا فرد متخلف غالبا حاضر است به تعداد زیادی در خفا شلاق بخورد اما تادیب در ملا عام را بر نمی‌تابد.