قرآن و امام حسین (ع) امام حسین (ع) و قرآن

اهل بیت به صورت عام و امام حسین (ع) به صورت خاص با قرآن قرین بوده و براساس حدیث ثقلین از قرآن جداناشدنی هستند . از این رو سخن گفتن از قرآن و امام حسین (ع) سخن گفتن از کتاب لفظی و عملی الهی است ، قرآن جلوه لفظی کلام الهی است و امام حسین (ع) قرآن عملی و مجسم است .مهجوریت زدایی از قرآن در زمان جهل و فتنه معاویه، بلند کردن نام خدا به عنوان هدف نهایی قیام، یاری دین، عزت و حفظ اسلام و احیای امر به معروف و نهی از منکر از جمله فعالیت ها و برنامه های سیدالشهدا در آن دوره بوده که در بخشی از وصیت نامه امام به محمد حنفیه نیز نوشته شده است.

درباره هجرت امام حسین(ع) از مدینه به سرزمین عراق نیز آیه هایی از سوره نساء ، حج و توبه در کتاب قید شده است.