آئین رحمت (پاسخ به اتهام بی اساس پاپ به دین اسلام)

گزیده ای از کتاب:
پاپ بندیکت شانزدهم، رهبر کاتولیکهاى جهان، در سخنرانى روز سه شنبه خود، که در دوازدهم(1) سپتامبر 2006 میلادى در دانشگاه راتیسبونا واقع در شهر رگنزبورگ آلمان ایراد کرد، در بحثى، رابطه بین خردورزى و ایمان و مساله جهاد را به میان کشید، و آئین اسلام را متهم به خشونت و تقابل با علم و دانایى کرد! او در سخنانش به نقل قولى از یک گفت و گو میان مانوئل دوم امپراتور مسیحى بیزانس با یک عالم دینى مسلمان ایرانى استناد کرد که گفته بود: «به من نشان بده که محمد چه چیز تازه اى ارائه کرده است؟ آیا جز چیزهاى بد و غیر انسانى چیز دیگرى به ارمغان آورده است؟ مثلا او حکم مى کرد که ایمانى که او وعظ مى کند باید با زور شمشیر گسترش یابد».(2)
1 . توجه به این نکته که سخنان مذکور یک روز پس از سالگرد حادثه مشکوک یازدهم سپتامبر، و چند روز پس از پیروزى اعجاب آور حزب الله لبنان و شکست مفتضحانه اسرائیل غاصب رخ داد، قابل تامل است!
2 . خبرنامه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، شماره 927، صفحه 29 .
جناب پاپ با نقل قطعه تاریخى مذکور، دو اتهام بى اساس را به اسلام نسبت داده است: نخست اتهام خشونت و پیشرفت اسلام در سایه زور و شمشیر! دیگر اتهام ناسازگارى آئین مقدس اسلام با علم و خردورزى!....
آن‌ها هم رحمت است! قرآن مجید در این زمینه، در آیه شریفه 94 سوره اعراف تعبیر جالبى دارد؛ در آیه مذکور مى‌خوانیم:
«و ما ارسلنا فى‌ قریه من نبى الا اخذنا اهلها بالباساء و الضراء لعلهم یضرعون»؛
و ما در هیچ شهر و آبادى پیامبرى نفرستادیم مگر این که اهل آن را به ناراحتیها و خسارتهایى گرفتار ساختیم؛ شاید به خود آیند و به سوى خدا باز گردند و تضرع کنند.
انسان مست ناز و نعمت، گوشش بدهکار حرف پیامبران نیست؛ اما هنگامى که با مشکلات دست و پنجه نرم کند، غرورش مى‌شکند، و گوشش آماده پذیرش سخن حق مى‌شود.
بنابراین، عذابهاى الهى که سبب بیدارى گناهکاران و بازگشت آنها به سوى خداو موجب تضرع و توبه و انابه مى‌گردد، خشونت نیست، بلکه رحمت و رافت الهى است.