تیغ و عسل (جلد 2)

کتاب تیغ و عسل نوشته جناب آقای غلامرضا آبروی مجموعه ای از داستان های تاریخی است که برای گروه نوجوان به رشته تحریر در آمده است.

بخشی از کتاب:

صورت پیامبر(ص) مجروح شده بود. ما هم زیر باران تیر و سنگ زخمی و کوفته بودیم. من و سهل بن حنیف، پیامبر(ص) را به طرف دامنۀ کوه احد میبردیم. باید ایشان را از تیررس دشمن دور می کردیم. فرار سربازان سپاه ما، دشمن شکست خورده را جسور کرده و به میدان بازگردانده بود. سواران مکه از هر سو می تاختند تا محافظان پیامبر(ص) را از سر راه بردارند. تعداد کمی که باقی مانده بودیم، اطراف پیامبر(ص) می جنگیدیم و جلوی تیر و شمشیرها سپر می شدیم، اما سنگ هایی که پرتاب می کردند، پیشانی و لب و دندان ایشان را مجروح کرده بود. نزدیک کوه رسیده بودیم که سواری به تاخت پیش آمد، اطراف ما چرخی زد و مقابل پیامبر (ص) ایستاد. نگاه خصمانه ای کرد و گفت: «دنیا خیلی کوچک است محمد! مرا به یاد میآ‌وری؟ ابی بن خلف هستم!
پیامبر (ص) با چهره ای خونین به سوار و اسب نگاه کرد. اسب سیاه زیبایی بود، رهوار و تندرست. پیدا بود صاحبش به او می رسد. سوار نیز دست کمی از اسبش نداشت، جنگجویی تنومند و سرحال بود با نگاهی زیرک و چهره ای مصمم. دستی به یال اسبش کشید و ادامه داد: «این اسب را چطور؟ یادت نیست سال پیش بر آن سوار بودم؟ آن روز به تو چه گفتم؟ نگفتم مرکب خوبی دارم و هر روز مقداری ذرت به او می دهم و با تو عهد نبستم روزی در حالی که سوار بر همین اسب هستم، تو را خواهم کشت؟! » نفسی تازه کرد و منتظر پاسخ پیامبر (ص) ماند. پیامبر (ص) با لب های زخمی
و خونین در سکوت بود. سوار گفت: «آن روز تو گفتی انشاءالله من تو را در حالی که سوار بر آن اسب هستی، خواهم کشت! »
بعد شمشیر کشید و پوزخند زد: «حال ببینیم چه کسی راست گفته است. خدایان مرا نجات ندهند اگر بگذارم تو نجات یابی! »