پرواز با موج ریل: مجموعه داستانهای من و حامد (جلد 3)

ساعت سه و نیم بعد از ظهر بود، اما هنوز از سعید خبری نبود.
خیلی دیر شده بود، به حامد گفتم:
یک زنگ دیگه بهش بزن ببین کجاست.
حامد آهی کشید و گفت:
چند بار زنگ بزنم! دیدی که دفعه های قبلی گفت: نزدیکم دارم میام و گوشی رو قطع کرد.
با عصبانیت گفتم:
مگر دستم بهش نرسه. این آدم همیشه باید ما رو جوش بده، بازم مثل دفعه ی قبل ما رو به هول و ولا انداخت.
هنوز حرفم تمام نشده بود که سر و کله ی سعید از دور پیدا شد. با همون لبخندی که همیشه روی لبش بود. صدا از بلندگوی سالن به گوش می رسید:
بیش از ده دقیقه به حرکت قطار شماره 313 به مقصد تهران، ساعت پانزده و چهل و پنج دقیقه باقی نمانده است.