پایان زندگی در نهج البلاغه

حقیقت مسئله مرگ و پایان زندگی همانند حقیقت حیات ناشناخته و مجهول است. بشر با همه موفقیت هایش که در رشته های علوم نصیبش گردیده و در پرتو آن به اعماق تاریک طبیعت راه یافته، هنوز به حقیقت مرگ و حیات پی نبرده و از واقعیت این دو پدیده حیرت زا آگاه نشده است. بشر با قدرت علم نمی تواند قضا مرگ را برگرداند و این تقدیر اجتناب ناپذیر الهی را از میان ببرد و هر انسانی دیر یا زود با این سرنوشت حتمی مواجه می گردد و خواه ناخواه باید دنیا را ترک گوید و جای خود را به آیندگان دهد.
این نوشتار به تبیین و تشریح مسئله مرگ به عنوان یکی از سنن و آیات حکیمانه الهی از منظر امیرمومنان (علیه السلام) درنهج البلاغه می پردازد. در این اثر با تکیه بر نهج البلاغه همراه با بهره گیری از آیات قرآن کریم و احادیث گهربارائمه علیهم السلام، در سی و سه فصل به بررسی حقیقت مرگ و ابعاد آن پرداخته است.
نگارنده پس از بیان مقدمه ای عالمانه در تبیین حقیقت مرگ به بررسی ماهیت مرگ در ابعاد مختلف از منظر قرآن و روایات پرداخته و بعد از مقدمه به طور خاص به تشریح مباحث کتاب نهج البلاغه در زمینه حقیقت مسئله مرگ و مباحث پیرامون آن در خطبه ها و نامه ها و کلمات حکمت آمیز حضرت علی (علیه السلام) همت می گمارد. از جمله مباحث این کتاب بر اساس کتاب شریف نهج البلاغه می توان از مستی مرگ، سیر نشدن از زندگی، مرگ ویران کننده لذت ها و دنیا سرای عبور و اخرت سرای جاودانه نام برد.