هنر قالیبافی راحیل

پیشینه بافت فرش های اولیه در جهان به زمان بعد از غار نشینی باز میگردد. زیرا در آن دوران انسان به تقلید از پرندگان سعی نمود با تنیدن الیاف نرم گیاهان به همدیگر مانند سبد بافی و حصیر بافی، زیراندازهایی برای خود تهیه نماید. پس از شکار حیوانات و دسترسی به پوست و پشم آنها زیر اندازها اندکی نرم تر شد. حفاری باستان شناسان نشان می دهد که بافت "بوریا" از نی های منطقه بین النهرین از هزاره پنجم و چهارم قبل از میلاد متداول بوده و بافت گلیم تا سده پانزدهم قبل از میلاد به مرحله ی بالایی از تکامل رسیده بود. با توجه به کشف نمونه عملی مهد قالیبافی از سواحل نیل و دجله و فرات به آسیای مرکزی تغییر مکان داد و قدیمی-ترین نمونه هایی که باستان شناسان به دست آورده اند قالیچه ایی است مربوط به دره "پازیریک" با پیدایش فرش پازیریک در سال 1949 میلادی به وسیله پروفسور رودنکو نظریات فوق دگرگون گشت پازیریک واقع در هشتاد کیلومتری مغولستان است
فرش واژه ای عربی به معنی زمین است و در زبان فارسی مفاهیمی چون گسترده شده، زیر انداز و کف پوش میباشد با توجه به تعریف فوق مفاهیمی چون گلیم، نمد، زیلو، فرش دستی و ماشینی را میتوان فرش دانست.
از میان انواع بالا فرش دستی از ارزش بیشتری برخوردار است که از ویژگی مهم آن میتوان به دارا بودن تار و پود پرز داشتن و گره خوردن پرزها به دور تارها اشاره کرد.