نوادر و متفرقات (بخش خاندان رسالت) (جلد اول)

بخش خاندان رسالت
باب بطلان عبادت بدون قبول ولایه امامان و وجوب اعتقاد به امامت آنها محمد بن یعقوب ، عن محمد بن یحیى ، عن محمد بن الحسین ، عن -صفوان بنیحیى ، عن العلاء بن رزین ، عن محمد بن مسلم ، قال : سمعت ابا جعفر(علیه السلام)یقول : کل من دان الله عز وجل بعباده یجهد فیها نفسه ، ولا امام له من الله ، فسعیه غیرمقبول ، وهو ضال متحیر ، والله شانئ لاعماله الى ان قال وان مات - - على هذه الحالمات میته کفر ونفاق ، واعلم یا محمد ان ائمه الجور واتباعهم لمعزولون عن دین الله ،قد ضلوا واضلوا ، فاعمالهم التی یعملونها کرماد اشتدت به الریح فی یوم عاصف ، لایقدرون مما کسبوا على شئ ذلک هو الضلال البعید . ) 311 ( محمد بن مسلمگوید: شنیدم امام محمد باقر علیه السلام مىگفت: هرکس نزدیک شود به خداباعبادتى که خود را به زحمت اندازد و نباشد او را امامى (تعیین شده) از سوى خداپس کوشش او قبول نخواهد شد، و او گمراه و سرگردان است و خدا بر اعمال اوغضبناک است (تا اینکه فرمود:) و اگر با این حال بمیرد با مرگ کفر و نفاق از دنیا رفته، بدان اى محمد همانا پیشوایان ستمگر و پیروانان آنها کنار افتادگانند از دین خدا خود گمراه شدند و گمراه کردند: پس اعمالى که انجام میدهند مانند خاکستریست در تندباد در روز طوفانى که قادر نیستند برآنچه که کسب کردند در دست نگهدارند اینست آن گمراهى دور (و دراز). 3 وعن علی بن ابراهیم ، عن ابیه ، وعن عبد الله بن الصلت جمیعا عن حماد - بنعیسى ، عن حریز بن عبد الله ، عن زراره ، عن ابی جعفر علیه السلام فی - حدیث قال: ذروه الامر وسنامه ، ومفتاحه ، وباب الاشیاء ورضى الرحمن ، الطاعه - للامام بعدمعرفته ، اما لو ان رجلا قام لیله ، وصام نهاره ، وتصدق بجمیع ماله وحج جمیع دهره، ولم یعرف ولایه ولی الله فیوالیه ، ویکون جمیع اعماله بدلالته الیه ، ما کان له علىالله حق فی ثوابه ، ولا کان من اهل الایمان . ورواه البرقی فی ( المحاسن ) 9 ( زراره از امام باقر علیه السلام (در ( .) عن عبد اللهبن الصلت بالاسناد ) 311 حدیثى)فرمود: بلندى کار و بزرگوارى و کلیدش و در هرچیز و رضاى خدا، اطاعت (وفرمانبردارى) از امام بعداز معرفت اوست، آگاه باش (اگر کسى) شبش را (تاصبح)عبادت کند و روزها روزه بدارد، و تمام اموالش را تصدق نماید و روزگارش را(مرتبا) به حج رود ولى نشناسد ولایت (و امامت) ولى (تعیین شده) از طرف خداراتا او را دوست بدارد و همه اعمالش را با راهنمائى او انجام دهد، براى (چنین شخصى) در پاداش این عملها حقى نخواهد داشت و از جزو اهل ایمان نخواهدبود (چون بدون رضایت و دستور او، همه عمل ها را بجا آورده است ). این روایت را برقى در کتاب المحاسن ازعبدالله بن ابى الصلت هم باسلسله سند آورده است.