نقش شبکه های اجتماعی در تقویت هویت قومی ارامنه در ایران از دیدگاه ارامنه و ارائه راهکار

کتاب نقش شبکه‌های اجتماعی در تقویت هویت قومی ارامنه در ایران از دیدگاه ارامنه و ارائه راهکار نوشتۀ سیرانوش گورگیزسنگر، به بررسی محتوای فضای مجازی رایج در میان اقوام ارمنی کشور پرداخته است.
مفهوم قومیت اشاره به ماهیت و ویژگی‌های یک قوم یا گروه قومی دارد. اگرچه اصطلاح قومیت، اشاره به تفاوت‌های فرهنگی دارد؛ ولی معانی مختلفی به خود گرفته است. قومیت در واقع یک دارایی جمعی و یا چیزی مربوط به یک گروه خاص نیست بلکه یک رابطۀ اجتماعی است که در آن کنشگران اجتماعی خود را مشاهده می‌کنند و توسط دیگران به عنوان حمایت‌هایی از نظر فرهنگی مجزا دیده می‌شوند.
بررسی نقش شبکه‌های اجتماعی در تقویت هویت قومی یکی از مسائل پژوهشی مورد توجه پژوهشگران است. در مورد مفهوم شبکه‌های اجتماعی می‌توان گفت: بنیان اجتماعات انسانی چه آن را جوامع اولیه، سنتی و یا مدرن بنامیم، بر روابط و تعاملات اجتماعی قرار دارد. وابستگی زیستی و روانی انسان به سایر هم‌نوعان، او را ناگزیر به ایجاد ارتباط با سایرین و تشکیل اجتماعات و گروه‌های مدنی می‌کند و از مزیت‌هایی همچون دستیابی آسان، ارزان و گسترده به اطلاعات و ‌حمایت اجتماعی بهره‌مند می‌سازد. هچنین دامنه‌ای وسیع از فرصت‌های همکاری‌جویانه را در اختیارش می‌گذارد.
پیوندهای درهم بافته شده‌ی اجتماعی یا همان شبکه‌های اجتماعی در بستری از هنجارها (قواعد) و جریان‌های اطلاع‌رسانی شکل می‌گیرند و بر اساس اعتماد و هنجارهای متقابل عمل می‌کنند. در واقع آنچه به عنوان یک پیش فرض اساسی در مورد شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود، وجود اعتماد و حس همکاری در پیوندهای اجتماعی است که بدون حضور آن، شبکه‌های اجتماعی از معنا تهی می‌شوند.

در بخشی از کتاب نقش شبکه‌های اجتماعی در تقویت هویت قومی ارامنه در ایران از دیدگاه ارامنه و ارائه راهکار می‌خوانیم:
شناسایی ویژگی‌های جامعه قومی ارمنی، بدون در نظر گرفتن ویژگی دیاسپورایی آن‌ها به خصوص زمانی که در حال مطالعه ارامنه ساکن در کشورهای دیگر (غیر از ارمنستان) هستیم ممکن نیست. اگر چه عناصر هویتی مشترک میان ارامنه ساکن در سرزمین اصلی ارمنستان با ارامنه ساکن در سایر سرزمین‌ها (دیاسپورا) به تعداد قابل توجهی وجود دارد، اما آنچه به ارامنه‌ی دیاسپورا ویژگی خاصی می‌بخشد تجربیات تلخی است که در مقایسه با ارامنه ساکن در سرزمین اصلی در طول تاریخ کسب کرده‌اند.
این ویژگی دیاسپورایی، مطالعه هویت ارامنه در سرزمین‌های میزبان آن‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، چرا که تفاوت میان گروه‌های قومی مهاجری که به صورت دیاسپورا به زندگی و حیات خود ادامه می‌دهند و برای حفظ هویت خود نهادها و سازمان‌های فرا ملی ایجاد می‌کنند، بسیار مهم است. دیاسپورا از نظر لغوی به معنای پراکندگی است. در تعریف دیاسپورا آمده است «هر اقلیت قومی و یا مذهبی که به صورت فیزیکی از سرزمین اصلی خود پراکنده شده بدون در نظر گرفتن علت پراکندگی و بدون توجه به این که تا چه حد میان او و سرزمین اصلی‌اش ارتباطات فیزیکی، فرهنگی و یا احساسی وجود دارد و یا اصلا چنین رابطه‌ای دارد و یا ندارد دیاسپورا محسوب می‌شود.
اصطلاح دیاسپورا در عصر مدرن و با توجه به موج مهاجرت‌ها و حرکت‌های جمعیتی که در سطح جهان صورت گرفت معنای وسیع‌تری یافته و سایر گروه‌های قومی و اجتماعی را نیز در بر می‌گیرد. به گونه‌ای که گفته می‌شود یک روزه دیاسپورا شامل اقلیت‌های قومی، پناه‌جویان، پناهندگان، مهاجران اقتصادی و گروه‌های مشابهی که از کشور و سرزمین اصلی خود بیرون مانده‌اند می‌شود.