نقاش زندگی مدرن

بودلر شاعر جمال‌پرست،در این کتاب به بررسی زیبایی،مد،شیک پوشی،هدف هنر و نقش هنرمند می‌پردازد و نقاشی که از نظر او بهترین توصیف‌گر نمایش زندگی مدرن است را وصف می‌کند.
معرفی کوتاه:کتاب حاضر، یکی از کتاب‌های مجموعه «ایده‌های بزرگ» است که در آن «شارل بودلر» به بررسی زیبایی، مد، شیک‌پوشی، هدف هنر و نقش هنرمند می‌پردازد و نقاشی که ازنظر او بهترین توصیف گر نمایش زندگی مدرن است را وصف می‌کند. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «در میان تمامی گروه‌های اجتماعی، حتی در گروه‌های هنرمندان، مردمانی هستند که به «لوور» می‌روند و بی‌آنکه حتی نگاهی گذرا بیندازند، با شتاب از برابر شمار زیادی از نقاشی‌های بسیار جالب گرچه ناشناخته می‌گذرند تا اینکه با حالتی خلسه وار خود را در برابر آثار «رافائل» ببینند».
تردیدی نیست که مطالعه کار اساتید گذشته در راستای یادگیری سبک نقاشی ایشان امر فوق العاده‌ای ‌‌است، اما اگر این کار بمنظور درک هنر امروزی است، باید گفت کاری بس عبث و اطناب آمیز است. پرده‌های ‌‌روبنس یا ورونس به شما نخواهند آموخت که چطور بر روی پارچه ابریشمین آلانتیک، یا ساتن آلارین، یا هر پارچه دیگری که امروزه توسط کارخانجات‌مان ‌تولید می‌شوند، طراحی نمایید. این منسوجات به‌لحاظ تاروپود و جنس با آنچه در ونیز قدیم و یا دربار کارترین پوشیده می‌شده، متفاوت است. باید اضافه نمایم که برش دامن و بالاتنه‌های ‌‌امروزی کاملا متفاوت است، چین‌ها ‌‌الگوی تازه‌ای ‌‌یافته اند، و سرانجام اینکه ژست و حالات بدنی زنان امروزی به لباس ایشان ماهیتی را می‌بخشند که قابل قیاس با زنان اعصار گذشته نیست. کوتاه آن که، برای اینکه هر شکلی از مدرنیته بتواند ارزش "قدمت"را بیابد، می‌بایست زیبائی رازآلودی که زندگی انسان به شکلی غیرعمدی بدان می‌بخشد از آن جدا گردد

توضیحات
«نقاش زندگی مدرن» نوشته شارل پیر بودلر(1867-1821)، فیلسوف و اندیشمند فرانسوی است.
در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم:
مقاله بلند «نقاش زندگی مدرن» قطعا یکی از نخستین صورت‌بندی‌های نظری در باب مدرنیته است؛ مقاله‌ای که هوشمندانه در باب رابطه میان امر تاریخی و امر شاعرانه تامل می‌کند، یکی از فشرده‌ترین متن‌های نظری - انتقادی که پژواک آن را می‌توان یک سده بعد در کل نظریه انتقادی مشاهده کرد.
بودلر گرچه شاعری قرن نوزدهمی بود اما از بصیرتی قرن بیستمی برخوردار است. تاملات او در باب صنعتی و تکنیکی شدن هنر - که حاصل دیدار او از یک نمایشگاه عکاسی در اواخر قرن نوزدهم میلادی بوده است - ابعاد نظری، انتقادی و حتی شهودی یک شاعر را نیز درمی‌نوردد و لحن پیشگویانه یک پیامبر را به خود می‌گیرد. نوشته‌هایی که جرقه‌های نبوغ‌آمیز آن گاه چنان گر می‌گیرد که پس از صد و چندی سال آتش آن هم‌چنان شوق و شورآفرین است. اما بی‌شک در میان این نوشته‌های نبوغ‌آمیز و سرشار از بصیرت شاعرانه، «نقاش زندگی مدرن» نوشته‌ای استثنایی است. چگالی ایده‌ها و تکانه‌های فکری و شهودی‌اش آنچنان بالا است که آدمی را به‌یاد والتر بنیامین و مقالات فشرده و کولاژگونه‌اش می‌اندازد.
کلام او در ثبت ژست‌ها و آداب زندگی روزمره بورژوازی در قرن نوزدهم از آنچنان دقت و صحتی برخوردار است که می‌توان آن را به نقش دوربین در فیلم‌های مستند تشبیه کرد. از این جهت نیز نثر نبوغ‌آمیز بودلر در ثبت ژست‌های قرن نوزدهمی، همان کارکردی را می‌یابد که جورجو آگامبن به سینما در قرن بیستم می‌بخشد. توصیف و تحلیل‌های بودلر از طرح‌های کنستانتین گی - که در ترجمه کتاب ژای ثبت شده است - متنی فراتر از تحلیل آثار یک هنرمند را خلق می‌کند و به قول آنری مژونیک، کارکردی هم‌چون «رستگار کردن جهنم مدرنیته» را دارد و البته یادآور این نکته تکراری اما هم‌چنان مغفول‌ است که برای نقد مدرنیته باید سرتاپا مدرن بود و بودلر شاعر و نویسنده‌ای به‌غایت مدرن بود.