نشان به همان نشان

در بخشی از کتاب آمده است:

ریختن آب از طبقه پنجم به اندازه لیس زدن بستنی لذت‌بخش است. وقتی پارچ را خالی می‌کنی آب با سرعت می‌رود پایین. نزدیک طبقه سوم بال‌هایش را باز می‌کند، با این‌حال وقتی رسید به موزائیک‌ها شلپ صدا می‌دهد. یک شلپ قشنگ که دوست دارم بارها و بارها بشنوم. ریختن آب زمانی لذتش بیشتر است که پسرهای آپارتمان، از همه جا بی‌خبر آن پایین سرگرم بازی باشند. آب که ریخت روی سرشان از جا می‌پرند. بدون آن‌که بالا را نگاه کنند اول لباس‌های خیس خودشان را برانداز می‌کنند. حیف، بعد از این‌که آب ریخت روی سرشان دیگر نمی‌شود از پنجره آویزان بمانم و نگاه کنم، باید زود سرم را بدزدم و توی اتاق بخندم. حتما پسرها گیج می‌شوند و با تعجب می‌پرسند.
این آب از کجا پیدایش شد؟!

رمان نشان به همان نشان کتابی حافظ محیط‌زیست در قالب داستان که ما را به مهربانی با آب و دوستی با طبیعت دعوت می‌کند در دل داستانی جذاب و پرکشش. وقتی طبیعت بخواهد برخی زیبایی‌ها را از ما بگیرد ما نیز در استفاده از زیبایی‌های طبیعت دقیق خواهیم بود. این داستان زنگ خطر را برای ما و کودکان روشن می‌کند. در این رمان کودک خاطی مجبور می‌شود به نجات خود و اطرافیان و در نهایت نجات طبیعت و دنیا اقدام کند و موفق شود. هر چند بعضی وقت‌ها برای جبران چیزهایی دیر شده است.