مهارت های زندگی اجتماعی

در اجتماعی بودن انسان هیچ تردیدی نیست خواه این خصیصه را اکتسابی بدانیم یا فطری اولی و یا ثانوی. توجه به این بعد از ابعاد وجودی انسان در آموز ههای دینی و اندیشه های انسان شناسان بزرگ ب هخوبی مشهود است تا جایی که مه مترین ممیزه او از سایر موجودات را اجتماعی بودن او دانسته اند و از همی نرو او را «موجود اجتماعی » تعریف کرده اند.بدیهی است زندگی اجتماعی اقتضائات خاص خود را دارد. زیست اجتماعی نیازمند قوانینی است تا روابط هر انسان با دیگر انس ا نها را نظم ببخشد. با اندک تاملی روشن م یشود که قوانین حقوقی گرچه برای تنظیم روابط انسانی لازم و ضروری است اما کافی نیست؛ از این رو در همه ادیان الهی به ویژه دین اسلام که کامل ترین آنهاست علاوه بر ای نگونه قوانین، به احکام و قوانین اخلاقی نیز توجه شده است.