منی که من نیستم

کتاب منی که من نیستم نوشته نازنین نصیر است که توسط انتشارات متخصصان به چاپ رسیده است.
کتاب پیش رو داستان زندگی دختر جوانی را حکایت می کند که دنیا را سیاه و سفید می بیند و رازی در دل دارد که به جز یکی از دوستانش هیچ کس از آن راز با خبر نیست.بخشی از کتاب:ساعت، پنج صبح بود. از پس پرده ی سیاه اتاقم، نظاره گر گرگ و میش آسمان و طلوع خورشید بودم. نمی خواستم هیچ نوری در اتاقم بتابد، اما انگار چاره ای نبود. اتاق سیاه و سفیدم و تابلوهای چسبیده به دیوارهای آن، حکایت از درونم داشت.مادرم فکر می کرد این رنگ بندی و دیزاین، سلیقه ی شخصی من است. دوباره به تخت خوابم برگشتم و پتویم را روی سرم کشیدم تا ساعت هفت صبح سر برسد و به مدرسه بروم. شب قبل، زودتر خوابیده بودم تا در کلاس درس خواب آلود و کسل نباشم. چشمانم گرم خواب شده بودند که زنگ تلفن همراهم به صدا درآمد. صدای دلارام را از آن سوی خط شنیدم. گفتم: چیه دلارام، تازه داشت خوابم می برد، چرا نمی ذاری بخوابم، چرا نمی ذاری آرامش داشته باشم و بی آن که منتظرجوابش بمانم، تلفن را قطع کردم و دیگر بیدار نشدم!
خانه ما از آن خانه های باصفایی بود که مادر در تمام راهروهایش گلدان های رنگی چیده و گل های توی گلدان ها را مثل بچه های خودش دوست داشت، اما آن چیزها هیچ جذابیتی برای من نداشتند.ساعت، هفت صبح بود. از پله های اتاقم پایین رفتم تا به آشپزخانه برسم. آشپزخانه ی نقلی ما حکایت خودش را داشت.در گوشه ای از آن یک یخچال طوسی جا خوش کرده بود و یک میز چهار نفره غذاخوری در گوشه دیگر آن قرار داشت. مادر روی ماشین لباسشویی هم مثل تمام راهروها گلدان ها و گل های رنگارنگ چیده بود. گاهی به او حسودیم می شد. مادر درست نقطه مقابل من بود و برعکس من که دنیا را سیاه و سفید می دیدم، روحیه شادی داشت.