من یک انتحاری ام

کتاب من یک انتحاری ام یک مجموعه شعر سرودهٔ حسین کریمی است که 23 شعر نو را در بر گرفته است. عنوان برخی از این شعرها عبارت است از «مثل گذشته‌ها نیست»، «آسمانم آبی است»، «عکس تنهایی روی آب»، «صدای دوست» و «هوای آلوده».

بخشی از کتاب من یک انتحاری ام
«"دیوار"

شهر ما پر از دیوارها است،

پر از دیوارهای بلند و کوتاه

پر از دیوارهایی که روی آن‌ها می‌توان نوشت.

روی دیوارآجری یک خانه، دیوار کاهگلی یک کوچه باغ،

و یا دیوار سیمانی یک زندان هم می‌توان نوشت.

روی دیوار یک خانهٔ قدیمی روزی نوشته بود:

این کوچه بن بست است،

و یا دیوار دیگری که رویش به زیبایی نوشته بود:

لعنت بر نسبش هر که در این مکان زباله‌ای بریزد.

روی دیوارها می‌توان نوشت،

تاریخ یک دوستی را،

هراج یک زندگی را

و یا نوشت، به یک گارگر ماهر نیازمندیم.

می‌توان نوشت:

"من جوانی هستم، با گروه خونی مثبت آ،

به دلیل نیاز مالی، یکی از کلیه‌هایم را می‌فروشم"

پشت یکی از این دیوارها،

بوی تند ادرار می‌آمد.

روزی روی یک دیوار نوشته بود،

درس می‌دهیم،

حساب، جبر و شاید تاریخ.

نوشته بود روی دیواری،

به من رای دهید، من به شما وعده خواهم داد.

می‌توان نوشت این خانه فروشی است.

و این را هم دیده‌ام،

که روی دیواری نوشته بود: روی این دیوار چیزی ننویسید.

و شمارهٔ تلفن کسی را روی دیوار دیدم که گنداب تخلیه می‌کرد.

روی دیوار شهر ما می‌توان نوشت،

شکل تجارت یک فلز را،

لبخند کسی را که عینک آفتابی زده است

و دندان‌هایی دارد که مثل روز سفید است

با خمیر دندانی از جنس سپیدی.

پشت یکی از این دیوارها جرثقیلی خفته بود.

پشت یکی از این دیوارها نوشته بود:

به یک منشی خانم نیاز داریم که مسلط باشد به زبانهای دیگر...!»