من و ارشد آموزشگاه : خاطرات سرهنگ کاظم زارع ولی محمدی

کتاب روایتگر خاطرات «کاظم زارع ولی محمدی» از درجه داران و تکاوران و بعدها از افسران نیروی زمینی ارتش است که به شرح زندگینامه و خاطرات او از زمان تولد تا دوران بازنشستگی از ارتش پرداخته است و بخش مهمی از کتاب مربوط به خاطرات دوران دفاع مقدس وی است.
مردی که در نوجوانی با رویای افسری و تامین مالی و ادامه تحصیل به استخدام ارتش درآمد و البته به گواه گفته‌های خودش، در دستیابی به انگیزه‌های خود تاحدودی موفق بود. آنجا که تعریف می‌کند: «در زمان تحصیل و آموزش در آموزشگاه نوجوانان ارتش ماهی هزار و دویست تومان حقوق می‌گرفتیم و آن زمان بچه محل‌های اردبیل برای روزی بیست تومان از صبح تا شب کارگری می‌کردند.»
این کتاب از معرفی و زندگی نامه راوی شروع می‌شود و سپس به شرح ورود او به آموزشگاه نوجوانان ارتش و آشنایی با شهید «میکائیل رجبی» می‌پردازد. بخشی از کتاب به معرفی آموزش‌های افسری، درجه داری ارتش مربوط می‌شود و راوی فساد حاکم بر جامعه و به ویژه در ارتش دوران طاغوت را روایت می‌کند. در این کتاب حضور مستشاران نظامی آمریکایی در ایران و تحقیرهای اعمال شده از طرف آنها بر ملت ایران و بدنه فاسد نظام طاغوت و به ویژه در ارتش تشریح شده است.
در ادامه راوی به وقوع انقلاب اسلامی در اردبیل و بعضی زوایای آن پرداخته است. او در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و اشغال پادگان‌هایی که بر اثر ناهماهنگی‌ها به دست نیروهای کرد ضد انقلاب می‌افتد و وقایع تلخ مهاباد، سنندج و سقز شاهد عینی ماجراست.
بخش بعدی خاطرات مربوط به ساماندهی ارتش به دستور امام خمینی (ره) است. راوی کتاب پس از شروع جنگ به عنوان یک ارتشی وارد میدان‌های نبرد می‌شود، در عملیات‌های مختلف از جمله طریق القدس، بیت المقدس، والفجر مقدماتی و... شرکت می‌کند و در عملیات بیت‌المقدس از ناحیه سر و گردن مجروح می‌شود و به درجه جانبازی نائل می‌شود. لحظه شهادت دوست و همرزمش «میکائیل رجبی» در این بخش از خاطرات، نقطه اوج روایت‌های کتاب است. شهیدی که همشهری و دوست راوی بوده است و در زمان حضورش در آموزشگاه نوجوانان ارتش، به عنوان ارشد آموزشگاه انتخاب شده و اتفاقا نام کتاب هم از این عنوان گرفته شده است.
راوی خاطرات کتاب «من و ارشد آموزشگاه» پس از گذراندن 65 ماه و 23 روز در مناطق عملیاتی و با 20 درصد جانبازی به عنوان افسر آموزشی به پادگان 01 تهران منتقل می‌شود. صفحات آخر کتاب به سال‌های آخر جنگ تحمیلی و دوره فعالیت به عنوان افسر آموزشی و فرماندهی در آموزشگاه‌های ارتش مربوط می‌شود و راوی هر بار مورد تقدیر فرماندهان ارشد وقت به ویژه شهید سپهبد «صیاد شیرازی» قرار می‌گیرد.
آخرین سمت «کاظم زارع ولی محمدی» ریاست آموزش و عملیات تیپ مستقل 40 پیاده ارتش بود تا این‌که در سال 1384 پس از 31 سال خدمت به افتخار بازنشستگی نائل می‌شود.