معماری زنده

در کتاب معماری زنده، تالیف راشل آرمسترانگ، در می‌یابیم که چگونه می‌توان با استفاده از زیست‌شناسی ترکیبی شهر‌ها را از نو ساخت و به زندگی طرحی جدید داد.

خانه به‌ مثابه‌ ماشینی است که در آن زندگی می‌کنیم. معماران و طراحان، لازم است که به طرح‌هایی بیاندیشند که محدود به فولاد و بتن نباشد. نباید به عنوان واحدهای زنده، در مکان‌هایی بی‌جان زندگی کنیم. باید بیاموزیم که جنگیدن با واقعیت موجود هرگز چیزی را تغییر نمی‌دهد، بلکه آن‌چه سبب تغییر چیزی می‌شود، ساخت مدل جدیدی است که مدل‌های قبلی را از رده خارج کند.

راشل آرمسترانگ (Rachel Armstrong) یکی از مدیران "آواتار" است که دارای تخصص معماری و زیست‌شناسی ترکیبی از مدرسه‌ی معماری و ساختمان دانشگاه گرینویچ در لندن است. او هم‌چنین یکی از محققان ارشد تد و دستیار مدعو پژوهشی در مرکز فناوری‌های زنده‌ی بنیادین دپارتمان فیزیک و شیمی دانشگاه دانمارک جنوبی است. پژوهش‌های او رویکردهایی جدید در زمینه‌ی مواد ساختمانی ایجاد کرده است. این نگرش نو، امروزه با عنوان معماری زنده شناخته می‌شود. این نگرش، راه‌هایی ارائه می‌کند که به‌وسیله‌ی آن‌ها بتوان برخی ویژگی‌های موجودات زنده وارد ساختمان‌های محل زندگی‌مان شود.