مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت

معرفی کتاب
پس از غیبت امام معصوم، این اندیشه که سرنوشت احکام الهی بویژه مجازات های حدی چه خواهد شد، یکی از دغدغه های فقهای متقدم و متاخر شیعه بوده است. در میان اندیشه های موجود دو دیدگاه، مبنی بر جواز اقامه حدود در عصر غیبت و عدم آن ابراز شده است. بررسی این دیدگاه ها از آن جهت اهمیت دارد که از سویی با برپایی حکومت اسلامی، امکان اجرای حدود فراهم آمده و از سوی دیگر اجرای مجازات های اسلامی، واکنش های شدید بین المللی را در پی داشته است.
این تحقیق در نظر دارد در کنار بررسی فرضیه تحقیق، پشتوانه علمی استواری برای متولیان اجرای حدود فراهم آورد و با تایید نقش حاکم اسلامی در اجرای احکام جزایی اسلام، بتواند به شبهه های فقهی درباره موضوع تحقیق، پاسخ مناسب ارائه دهد. همچنین آشنایی با دیدگاه ها و نوآوری های فقیهان در بحث مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات، از دیگر اهداف تحقیق است تا از این رهگذر بتوان با تاکید بر کارآیی حقوق کیفری اسلام، بویژه حدود و تعزیرات در دوران معاصر، برای تحکیم حکومت اسلامی، از طریق فراهم آوردن زمینه های علمی دفاع از شریعت اسلامی و کارآیی آن تلاش کرد.
کتاب حاضر از سه بخش تشکیل شده است.
بخش اول: مفاهیم و مبانی تصوریه
بخش دوم: دیدگاه عدم جواز اقامه حدود
بخش سوم: دیدگاه جواز اقامه حدود
معرفی کوتاه
پژوهشی در زمینه کیفیت اجرای حدود و تعزیرات در جامعه اسلامی در عصر غیبت توسط حاکم اسلامی و ولی فقیه است. در ابتدای این اثر تعریفی از حد و تعزیر در لغت و اصطلاح شرعی صورت گرفته و انواع جرایمی که دارای حد و تعزیر هستند، معرفی شده و شروط تعلق گرفتن حد و تعزیر به آن¬ها بیان شده است. آن گاه تفاوت حدود و تعزیرات و موجبات فقهی اعمال آن¬ها بیان شده و مشروعیت اقامه آن در عصر غیبت امام معصوم(ع)، مورد بحث و بررسی فقهی قرار گرفته است. نویسنده در همین زمینه به ادله موافقان و مخالفان اجرای حد و تعزیر در عصر غیبت و به دست حاکم اسلامی و ولی فقیه اشاره نموده و دلایل قرآنی، روایی و عقلی آنان را در این زمینه منعکس نموده است. وی به قواعد فقهی متناسب با این موضوع نیز اشاره نموده و ادله مربوط به جواز اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت را تقویت نموده و میزان ولایت حاکم اسلامی در عصر غیبت در این زمینه را نیز بررسی نموده است.
توضیحات
«مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت» نوشته سیدباقر محمدی است.
در دیدگاه اهل سنت، هر کس شئون امامت و حکومت را به‌دست‌گیرد، می‌تواند حدود الهی را اقامه نماید، اما با توجه با اینکه از دیدگاه فقه شیعه، حکومت باید در اصل به معصوم (ع) سپرده شود، در زمان غیبت معصوم (ع) این پرسش پیش می‌آید که: آیا اجرای حدود در زمان غیبت مشروعیت دارد یا خیر؟
پاسخ‌گویی به این مسئله، به‌ویژه در شرایط فعلی و پس از برقراری حکومت اسلامی در جمهوری اسلامی ایران اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا شخصی که در راس حکومت اسلامی قرار گرفته، ولی فقیه است، نه امام معصوم. این در حالی است که اصل مشروعیت اجرای مجازات‌های اسلامی، به‌ویژه حدود از سوی غیرمعصوم همچنان مورد بحث و مناقشه است. اهمیت این مسئله هنگامی آشکارتر می‌شود که بدانیم یکی از مهم‌ترین دلایل برخی مخالفت‌های بین‌المللی با بعضی از کشورهای اسلامی، اجرای حدود اسلامی در آن کشورهاست. معمولا این اعتراض‌های بین‌المللی از سوی برخی صاحب‌نظران داخلی تقویت می‌شود. این صاحب‌نظران مشروع نبودن اجرای حدود را در زمان غیبت، دلیل همنوایی خود با مخالفت‌های خارجی می‌دانند. به همین دلیل، ضروری است با نگاهی فقهی و دقیق به بررسی ابعاد این مسئله بپردازیم؛ چراکه حل این مسئله در کنار برطرف کردن برخی شبهه‌ها، می‌تواند تاثیر انکارناپذیری بر روابط خارجی کشورهای اسلامی بگذارد.
این تحقیق در نظر دارد پشتوانه علمی استواری برای متولیان اجرای حدود فراهم آورد و با تایید نقش حاکم اسلامی در اجرای احکام جزایی اسلام، بتواند به شبهه‌های فقهی درباره موضوع تحقیق، پاسخ مناسب ارائه دهد. همچنین آشنایی با دیدگاه‌ها و نوآوری‌های فقیهان در بحث مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات، از دیگر اهداف تحقیق است تا از این رهگذر بتوان با تاکید بر کارآیی حقوق کیفری اسلام، به‌ویژه حدود و تعزیرات در دوران معاصر، برای تحکیم حکومت اسلامی، از طریق فراهم آوردن زمینه‌های علمی دفاع از شریعت اسلامی و اثبات کارآیی آن تلاش کرد.