مجازات کیفری و جزایی اطفال بزهکار در عرصه بین الملل

کتاب مجازات کیفری و جزایی اطفال بزهکار در عرصه بین‌الملل نوشته علی رزمان به موارد سپردن طفل به خانواده مورد اعتماد، الزام به تادیب، سپردن طفل به خانواده مورد اعتماد، مجازات‌های شفاهی و الزام به شرکت در کلاس‌های آموزشی و حرفه‌ای می‌پردازد.

به طور کلی آنچه از مجازات‌ها تا اواخر قرن هیجدهم به یادگار مانده است، اعمال مجازات‌های شدید، حتی در مورد اطفال، جز در موارد استثنائی بوده است. ووئن ولئوته در خصوص وضعیت مجازا‌ت‌ها تا پایان قرن هیجدهم چنین می‌نویسند: «دستگاه عدالت تا پایان قرن هجدهم تنها عملی که انجام می‌داد، مجازات گناهکاران با هدف عبرت دادن به دیگران و ایجاد رعب و هراس در اجتماع بود‌؛ زیرا تصور می‌شد که شکنجه و مجازات‌های شدید می‌تواند ترس و وحشت در اجتماع پدید آورد و در نتیجه مانع از ارتکاب جرم توسط دیگران گردد. این گونه سیاست پیشگیری از جرم، توام با انتقام در ملاء عام بود که همراه با تبلیغات و توام با خشونت بسیار در برابر دیدگان مردم انجام می‌گرفت».

در بخشی از کتاب مجازات کیفری و جزایی اطفال بزهکار در عرصه بین‌الملل می‌خوانید:

خانواده نخستین محیطی است که طفل در آن رشد نموده و پرورش می‌یابد و لذا این والدین هستند که دائما با طفل در تماس بوده، با خصوصیات روانی و اخلاقی، وضع جسمی، طرز رفتار و اعمال او آشنایی دارند. از طرف دیگر، طفل در دوره‌ای از زندگی نیاز به مراقبت، حمایت، هدایت و محبت دارد و جدا کردن وی از محیط خانواده، لطمات جبران ناپذیری بر احساسات عاطفی او وارد کرده، در رفتار اجتماعی وی تاثیر می‌گذارد؛ چرا که وی جدایی از خانواده را بر طرد و تحقیر خود، تعبیر نموده، خویشتن را تنها و بی‌کس احساس می‌کند و در نتیجه حس اعتماد به نفس که لازمه رشد شخصیت است، تضعیف و حس حسادت و بدبینی، تقویت می‌شود.