مبانی شبکه های حمل و نقل در GIS

راه‌ها و معابر به‌عنوان مبنایی برای ایجاد شبکه‌ای که بتوان از آنها در تحلیل‌های معمول شبکه، همچون آدرس یابی، مسیریابی، جستجوی نزدیک‌ترین اماکن دلخواه، شعاع محدوده ی خدمات و... بهره برد شناخته می شوند. اما از آنجایی‌ که ترسیم این عوارض عموما با دیدگاه توپوگرافی صورت می گیرد و بسیاری از توصیفات مورد نیاز برای تحلیل‌های فوق در آن‌ها به‌ صورت پیش‌فرض وجود ندارد نمی‌توانند به‌صورت خام برای مدل‌سازی‌های گوناگون بر روی شبکه به کار گرفته شود. افزون بر نبود توصیفات لازم برای تحلیل‌های شبکه، اصول ترسیم‌های هندسی در برخی موارد با یکدیگر متفاوت بوده، چنانکه در ساخت شبکه‌های معابر که اصطلاحا Network Dataset نامیده می‌شود هدف انجام تحلیل‌های گوناگونی است که بعضا ارتباطی مستقیم با نحوه‌ی ترسیم عوارض خواهند داشت، درصورتی‌که در ترسیم توپوگرافی هدف نمایش و یا تحلیل‌های ابتدایی همچون اندازه‌گیری فاصله است.
وجود فیلد ارتفاعی برای تعریف ارتباطات بین خیابان ازجمله زیرگذر و روگذرها، تقسیم شدن عوارض خطی به گروه‌های مختلف برحسب نوع حمل‌ و نقل (پیاده، تاکسی، اتوبوس، خودروی شخصی) و مشخص نمودن ارتباطات بین آن‌ها برای تحلیل‌های مسیریابی ترکیبی (Multimodal)، اضافه شدن اطلاعاتی همچون زمان و هزینه به عوارض خطی و الصاق اطلاعات مندرج در تابلو های مسیریاب شهری به‌منظور بالا بردن کیفیت مسیر‌های پیشنهادی به کاربر همگی از تفاوت‌های غیرقابل‌انکار Network Dataset با شبکه معابر است.
در کتاب پیش رو به هر دو جنبه ی تئوری و عملی بهره گیری از شبکه ها در GIS اشاره می شود و مهم تر از همه به بررسی چالش های موجود برای آماده سازی داده ها برای شبکه که خود نیازمند مبانی تئوریک(که در فصول یک و دو بیان شده) می پردازد.