قرعه ای از آسمان : زندگی و خاطرات دانشجوی عارف شهید مدافع حرم عمار بهمنی

پدرم فردی شجاع و جسور بود و قدی بلند و هیکلی درشت داشت. نقل شده که در جوانی، یکی از بهترین شکارچی های منطقه بود. شکار را که می دید سریع آن را هدف میگرفت. با سنگ، گردو را از روی درخت میچید. در دوران خدمتش، زندانی های سرسخت را به او می سپردند تا به زندان یا دادگاه ببرد. ما در دامان چنین پدری رشد کردیم. خوی شجاعت پدر به ما هم ارث رسید. خود من هم در دوران کودکی، اهل کارهای سخت و طاقت فرسا و درعین حال اهل تفریح بودم. در آن منطقۀ کوهستانی به کوه می رفتیم و بازی می کردیم. شنیدن ماجراهای زندگی پدرم از دهان خودش برایم احساس غرور می آورد، حسی که به آن افتخار می کردم. زمانی که من هم از داستان ها و خاطرات جنگ، شناسایی ها، کمین ها و عملیات ها برای فرزندانم تعریف میکردم، همان حس غرور و برافروختگی را در چهرۀ عمار مشاهده می کردم.