قرآن و کیهان شناسی (تفسیر موضوعی ویژه جوانان (5))

درباره «جهانشناسی »و یا به تعبیر درست تر:کیهان شناسی در قرآن، دو نکته را توضیح می دهیم:
نکته ی اول:در قرآن کریم،بحث درباره ی جهان و طبیعت و انسان،به طور استطرادی و تطفلی ،به میان آمده است و شاید هیچ آیه ای نیابیم که مستقلا و مستقیما به ذکر آفرینش جهان و کیفیت وجود آسمانها و زمین،پرداخته باشد.هماره این بحث ها، به منظوری دیگر،عنوان شده است:
در موارد بسیار،گفتگو از آفرینش جهان و انواع آفریده ها،برای آگاهانیدن انسان و رهنمونی اوست به عظمت الهی و سترگی حکمت هایی که خدا در آفرینش به کار برده است.
در پاره ای از موارد،نعمت های خدا در آسمان و زمین به تفصیل یادآوری شده است تا انگیزه ای باشد برای شکر و حقشناسی،و در همه جا،نیز،این هدف،ممکن است منظور باشد که: انسان با نگرش به عالم از آن جهت که آفریده ی خدا و در چنبره ی تدبیر اوست،معرفت فطری و شناخت حضوری خود را شکوفایی دهد و شدت و نیروی بیشتری بخشد.نیز انگیزه هایی دیگر که می توان در«تفاصیل آیات »به آنها برخورد.
بنابر این،این آیات،همه جا ضمن اینکه اشاره ای به چگونگی آفرینش موجودات می کند،می خواهد خدا را به انسان نشان بدهد و عقربه ی دل او را در جهت خدا نگاهدارد.
به عبارت دیگر:قرآن،کتاب فیزیک،گیاه شناسی،زمین شناسی و یا کیهان شناسی نیست، قرآن،کتاب انسان سازی است و نازل شده است تا آنچه را که بشر در راه تکامل حقیقی(تقرب به خدای متعال)نیاز دارد،به او بیاموزد.
پس،از مطالب دیگر،هر چه در این کتاب عظیم و شریف،ذکر شده،به جهت رابطه ای بوده که با این هدف می داشته و در راه تحقق آن،موثر می بوده است.
برخی که آشنایی کافی با قرآن نداشته یا تحت تاثیر موج هایی از فرهنگ های بیگانه،واقع شده بوده اند،بی حجتی،تلاش کرده اند تا بسیاری از مسائل را به قرآن نسبت دهند یا برای کشف پاره ای از مسائل علمی،از آیات قرآن کمک بگیرند و یا ادعا کرده اند که:همه چیز و هر چیز را می توان از قرآن بیرون کشید و حتی گفته اند که:غربیها صنعت ها را از قرآن استنباط کرده اند!