قانون شاهنشاهی

لبتاشو:
حکیم ادریس‌بن حسام الدین بدلیسی (م: 926ق) از معاریف منشیان و مورخان اواخر سده نهم و اوایل سده دهم هجری است. ابتدا وی از نویسندگان دربار سلطان یعقوب آق‌قویولنو بود و در استیلای اسماعیل صفوی بر آذربایجان از بیم جان به خاک عثمانی و دستگاه سلطان بایزید پناه برد و پس از او در دربار سلطان سلیم اول به حرکمت و مکانت تمام روزگار گذراند. از تلیفات متعدد و متنوعی که در علوم ادبی، تاریخ‌نگاری، کلام و حکمت و عرفان از وی به یاگار مانده است منزلت علمی و قدرت نویسندگی او بخوبی دانسته می‌شود. یکی از آثار او همین کتاب ناشناخته قانون شاهنشاهی است که خود آن را «دستورنامه شاهان» شمرده است. این کتاب دارای یک مقدمه و چهار مقصد است. نثر مسجع و مزین و استوار مولف که با آیات قرآنی، احادیث نبوی و اشعار و امثال فارسی و عربی همراه است از نمونه‌های خوب آثار آن عهد به شمار می‌رود.
این کتاب با استفاده از دو نسخه: یکی نسخه موزه آثار ترک و اسلام و دیگری نسخه کتابخانه سلیمانیه استانبول تصحیح شده است.