فلسفه ساده

«فلسفه ساده» عنوانی است سهل و پیچیده. کتاب در عین حال که سیر گرایش ‌های مختلف فلسفی را به زبانی ساده بیان می‌ کند اما در این نقطه متوقف نمی ‌شود. «فلسفه ساده» کتابی جامع درباره فلسفه فیلسوفان نیست، اصلا اگر فرض کنیم که نگارش چنین کتابی ممکن باشد. فلسفه ساده از نقطه ‌ای خاص به جریان‌های متفاوت فکری وارد می‌شود و از همان نقطه خاص شروع به کنکاش درباره آنها می ‌کند و در هر بخش هر چقدر پیش‌ تر می‌ رود بر عمق نقبی که زده می ‌افزاید. آن نقطه خاص عبارت است از خصلت فلسفه ‌ورزی و تفکری که خاص انسان است. اگر اندیشه و توان اندیشیدن مختص انسان باشد، آنگاه فلسفه‌ورزیدن دقیقا چه نوع اندیشیدنی خواهد بود؟ فلسفه ساده به ‌رغم عنوان فروتنانه ‌اش به کنش اندیشیدن پیچشی مضاعف می ‌دهد و ماهیت انسان را در اندیشیدن به اندیشیدن می ‌کاود.
توضیحات کتاب:
«فلسفه ساده» نوشته زهره روحی(-1336)، پژوهشگر حوزه فلسفه است و در این کتاب کوشیده است تا مکتب‌ها و رویکردهای فلسفی را با زبان ساده و همه‌فهم بیان کند.
در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم:
در کتاب حاضر تا حد امکان نظریات فلسفی را به زبان ساده بیان خواهیم کرد. مسلما زمانی که سخن درباره‌ «فلسفه» است، می‌باید آماده مواجهه با تاریخ طولانی اندیشه بشری شویم و این بدین معنی است که به افق فکری انسان در مقاطع تاریخی متفاوت نگاهی اندازیم تا دریابیم که در هر دوره‌ای «آدمی» چگونه و به چه چیزهایی فکر می‌کرده است. بنابراین در همینجا، یعنی در اولین گام متوجه این مسئله مهم می‌شویم که سروکار «فلسفه» با فکر و اندیشه است. اما آیا هر فکری می‌تواند «فلسفی» تلقی شود؟! به عنوان مثال زمانی که دوستمان در شهر ماکو، برای چند روزی ما را به اتفاق خانواده، به شهر خویش دعوت می‌کند و در پاسخ به وی می‌گوییم «باید درباره‌اش فکر کنیم»، و به‌طور مشخص منظورمان از این جمله، بررسی و برآورد هزینه سفر همه اعضای خانواده است، آیا می‌باید این بررسی محاسبه‌گرانه را عملی فلسفی دانست؟!
یقینا پاسخ منفی است. و همینجا معلوم می‌شود که منظور از «فکر» یا «اندیشه»، نه محاسبه امور جاری در زندگی روزمره و یا چگونه انجام دادن آنها، بلکه منظور فکر به «چیستی» یا ماهیت امور زندگی است با ذکر یک مثال مسئله را توضیح می‌دهیم: اگر زمانی که در حال فکر کردن به دعوت دوست خود هستیم، یک‌مرتبه متوجه شویم که سر از پرسش در خصوص «ماهیت سفر» درآورده‌ایم، و در اثر این پرسش، فی‌المثل متوجه شباهت هستی موقت انسان در جهان، و موقعیت استعاری «مسافر» بودنمان شویم (و افکاری از این دست را در ذهن بپرورانیم)، بله در این صورت پاسخ مثبت است.