فضل شناسی، استعدادیابی

فضل به معنای زیادت لطف و رحمتی است که از جانب خداوند از سر بی‌ نیازی به انسان عطا ‌شده و او را به توانمندی برای انجام‌کارهایی تقرب‌ ساز دعوت می‌ کند. براین اساس همه آنچه خداوند به انسان داده فضلی از جانب اوست که فعل و فعلیتی در جهت کمال را در او محقق ساخته است. در قرآن این کلمه نوعا در مواقف هدایت به کار رفته است و نشان‌ دهنده قابلیت و استعداد شکوفا شده است. بر همین اساس می‌ توان با شناخت، گرایش و طلب نسبت به فضل‌‌ های الهی، قابلیت‌ ها و استعدادهایی که لازم است شکوفا شود را شناخت.