فرهنگنامه حقوق بشر اسلامی (جلد دوم: حق حیات در اسلام )

بی‌شک پدیده حیات، مهمترین پدیده عالم هستی است و از میان اقسام حیات، حیات انسان (به عنوان عالیترین وجود در هستی و اشرف مخلوقات) از اهمیت والایی برخوردار است.
اهمیت حیات انسانی از آن جهت است که «انسان» با استعدادترین موجودات و مخلوقات محسوب می‌شود.
آنچه موجب تمایز و برجستگی ارزش حیات انسان نسبت به سایر موجودات است، در واقع قابلیت‌ها و استعدادهای جسمی و روحی شگرف و خارق العاده اوست.
شناخت عظمت وجودی انسان، که دارای قدرت تعقل، اندیشه، علم، اراده، وجدان، عشق، کمال گرایی و مدیریت است، آسان نیست، و این همه تنها بخشی از توان و استعداد حیات انسانی محسوب می شود و گستره و دامنه تاثیرحیات انسان دررابطه باسایرموجودات عالم هستی، بقدری وسیع و شگفت انگیزاست، که ابعاد مختلف آن بدون وقفه در طول تاریخ همواره مورد تحقیق و توجه اندیشمندان، فلاسفه و حکما بوده است.
مهمترین اصل حقوق فطری، حق حیات برای بشر است، و این مهم در مکاتب مختلف مورد قبول واقع شده‌است.
حق حیات یکی از حقوق ذاتی و طبیعی انسان است و به عنوان پایه و اساس سایر حقوق انسانی محسوب می‌شود، زیرا همه حقوق انسانی قائم به وجود خود انسان است، و بدون حق زندگی هیچ حقی برای انسان مفهوم و معنا ندارد.
همچنین فطری بودن حق حیات برای انسان، بدین معناست که وجود این حق نیازی به قانون موضوعه ندارد و بدون وضع قانون نیز این حق برای هر انسانی وجود دارد، بلکه قوانین موضوعه در هر جامعه و نظام می‌بایست از حق حیات انسان دفاع و صیانت کند و امنیت لازم برای انسان را فراهم و تامین نماید.
از دیدگاه اسلام، زندگی موهبتی است الهی، و حقی است که برای هر انسانی تضمین گردیده است و در راس همه حقوق انسانی قرار دارد. تا زمانیکه این حق برای افراد یک جامعه تامین نگردد، بحث درباره سایر حقوق انسانی بی‌مفهوم و بی فایده خواهد بود.
در این جلد از مجموعه «فرهنگ‌نامه حقوق بشر اسلامی» نوشته دکتر عباس خواجه پیری با نام «حق حیات در اسلام» با اهمیت حق حیات در دین اسلام، و انواع آن آشنا خواهیدشد.