طراحی اکولوژیک منظر تفرجگاهی حاشیه رودخانه های شهری

در کتاب طراحی اکولوژیک منظر تفرجگاهی حاشیه رودخانه‌های شهری اثر شبنم امامی سعی گردیده تا با ارائه راهکارهایی از طریق اعمال برنامه‌ریزی صحیح از آب‌های رودخانه زاینده رود در ایجاد فضاهایی باز و آبی از جمله فضاهای گردشگاهی و فضای سبز استفاده نمود و به رودخانه شهر اصفهان صورتی دلپذیر و زیبا داد و این محور را به کریدوری سبز و جاذب گردشگر تبدیل نمود.
از دیرباز همواره شهرهایی که در کنار آب قرار داشته‌اند از این موهبت طبیعی برای پیشرفت هر چه بیشتر سود جسته‌اند. در بسیاری از کلان شهرهای دنیا برای ارتقای کیفیت کالبدی، عملکردی و معنایی منظر شهری رقابت ویژه‌ای وجود دارد تا به این طریق بتوانند جایگاه خود را در سطح جهانی تثبیت کرده‌ یا ارتقاء دهند. این رودخانه‌ها که تعداد آن‌ها در کشور ما کم نیست علیرغم داشتن پتانسیل‌ها و امکانات، در جریان رشد و توسعه در طول سالیان دچار فراموشی و فرسودگی شدید در محیط و کالبد شده‌اند، تا آنجا که دیگر به این رودخانه‌ها و حواشی آن به دیده‌ یک عنصر موثر در منظر و فضای شهری نگریسته نمی‌شود و از نقش آنها کاسته و به گذرگاه ترافیکی شهر تبدیل شده‌اند.
در جهت ایجاد توازن بین فضای انسان ساخت شهر و طبیعت که در آن ارتباط انسان با طبیعت مد نظر است می‌توان با احیای محیط طبیعی در شهر و بهره‌برداری و تقویت امکانات و فرصت‌ها و رفع محدودیت‌ها و تهدیدات و تبدیل آنها به نقاط قوت در قالب اجرای طرح‌های راهبردی به تجدید حیات و پیوند دوباره بین انسان و طبیعت نزدیک شد و از این محیط‌های طبیعی با ارزش به عنوان مجموعه‌های گردشگری استفاده نمود.
در کتاب طراحی اکولوژیک منظر تفرجگاهی حاشیه رودخانه‌های شهری، بنابر ماهیت موضوع، از دو روش توصیفی، تحلیلی به صورت توامان استفاده شده است. در بخش مروری بر مطالعات پیشین روش‌های توصیفی بکار گرفته شده است. در این روش از منابع و ماخذ مکتوب استفاده شده است. در ادامه با مطالعات صورت گرفته در محدوده طرح، صحت فرضیات مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با تحلیل داده‌ها، راهبردهای طراحی با توجه به اهداف و چارچوب نظری تحقیق به دست آمده و در نهایت پس از ارزیابی گزینه‌ها، با انتخاب گزینه برتر و تدوین برنامه راهبردی طرح و با توجه به اصول و شاخص‌ها در احیای محور اکولوژیک حاشیه رودخانه زاینده رود این شاخص‌ها استخراج شده و نتیجه‌گیری نهایی ارائه شده است.

در بخشی از طراحی اکولوژیک منظر تفرجگاهی حاشیه رودخانه‌های شهری می‌خوانیم:
رودخانه‌های شهری از زیباترین و ارزشمندترین میراث طبیعی شهرها محسوب می‌شوند که دارای طبیعت زیبا و متنوعی هستند. آن‌ها از مبداء کوهستان تا عمق بافت شهر به طول ده‌ها کیلومتر نفوذ کرده و در این مسیر طولانی با فضاهای طبیعی دیگر مانند پارک‌های جنگلی، تپه‌ها، پردیس‌ها و. . . پیوند می‌خورند و گاه با محیط شهری تلفیق می‌شوند. بنابراین برای جلوگیری از این روند منفی و حفظ و احیای ارزش‌های طبیعی رودخانه‌های شهری، طراحی صحیح، مدیریت قوی، به کار گماردن افراد متخصص، تحقیق و بررسی در زمینه پدیده‌های مختلف رودخانه، بالا بودن فرهنگ عمومی ‌جامعه، تصویب قوانینی در زمینه حفاظت محیط زیست در برابر گسترش صنعت و اجرای مصرانه آن و. . . کاملا‌ ضروری به نظر می‌رسد.