صدای تو خوبست (گفتگو با سهراب سپهری)

به کاشان می رسی هر چند تک و توک خانه‌های کاهگلی نشان از قرابت کهنه شهر با خاک دارد. اما این نشانه‌ها در میان دریای سیمان و بتن گم است. اینجا هم خانه‌ها ابعادی هندسی دارند و گوشه های تیز آن احساس آدم را خراش می‌دهد.
کودکی بر جانت نشسته رخت برمی‌بندد و مثل هشت سالگیت بر دامن سبز طبیعت غلت می‌زنی.
بوی نمناک علف شامه ات را می‌نوازد و تو در آغوش سبز چمن دراز می‌کشی.صدای آب تو را به کنار نهر آبی می‌کشاند و عطش تو را بیشتر می‌کند، آب را همراه با بوی پونه می‌نوشی.برگرده تپه روبه‌رو که به سان سقفی گنبدی شکل بر پهنه دشت قرار گرفته، فردی را می‌بینی که ایستاده و به افق خیره شده است. کنجکاوانه به سمت آن هیکل انسانی می روی، پیشتر که می روی. نگاهش را می بینی که به آبی آسمان گره خورده ااست. خودش است سهراب سپهری شاعر و نقاش معاصر که سال‌ها با اشعارش زندگی کرده‌ای! باید شاعرانه شروع کنی....