شهدا برای چه افقی جنگیدند؟ (از جنگی که بود تا جنگی که هست.)

در بخشی از این کتاب می خوانیم: «تا آنجا که یادم می‌آید، شهدا اینقدرها هم که حالا می‌گویند نازنین نبودند. همیشه هم لبخند روی لبشان نبود. آن قدر مست خدا نبودند که فقر و فساد و تبعیض از یادشان برود و آن‌چنان از خوف خدا غش نکرده بودند که هیچ خوفی بر دل هیچ کس نیندازند.
تا آنجا که یادم هست... راستی چند هزار سال پیش بود؟ تجمل‌پرست ها از بسیجی ها می‌ترسیدند. مفسدها و مال‌مردم خورها و رانتخوارها از بسیجی ها می ترسیدند. شهدا آدمهای ترسناکی بودند باور کنید به خدا اینقدر دوست داشتنی بودن هم خوب نیست.
باور کنید به خدا امام حسین(ع) هم اینقدر دوست داشتنی نبود. ا گر نمی‌ترسیدند از او که قطعه‌ قطعه‌اش نمی کردند و اسب بر پیکرش نمی‌دواندند و آب بر قبرش نمی‌بستند و در خیمه‌ها محصورش نمی‌کردند.
به روضه اش رسیدیم. حالا چه حالی دارد زیارت خواندن برای شهدایی که بعد از رفتن هم شبیه شده اند به عشقشان. به حسین(ع) که آن بزرگ گفت: «دو بار شهید شد» «السلام علیکم یا اولیاء الله و احبائه، السلام علیکم یا اصفیاء الله و اودائه»
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
تا آنجا که یادم می‌آید، شهدا همیشه هم لبخند روی لبشان نبود. آن قدر مست خدا نبودند که فقر و فساد و تبعیض از یادشان برود و آن‌چنان از خوف خدا غش نکرده بودند که هیچ خوفی بر دل هیچ کس نیندازند.