شرح قرآنی دعای ندبه

دعای ندبه از ادعیه مهدوی است که خیل مشتاقان ظهور امام زمان(عج) آن را صبح جمعه و بعضی اعیاد اسلامی زمزمه می‌کنند. در این جستار با نگاهی به اهمیت دعا و چرایی دعا برای حضرت قائم، درباره سند دعای ندبه و محورهای اصلی آن بحث شده است. سپس فرازهای دعا به طور اجمالی ترجمه شده و نکاتی از قرآن اشاره شده که در بیان معنی و مفهوم آن موثر است.
در قرآن کریم هم از قبول شدن:«انما یتقبل الله من المتقین» و هم از قبول شدن نیکو:«بقبول حسن» سخن به میان آمده است.
فقبلتهم و قربتهم و قدرت لهم الذکر العلی والثناء الجلی، و اهبطت علیهم ملائکتک، و کرمتهم بوحیک، و رفدتهم بعملمک، و جعلتهم الذریعه الیک و الوسیله الی رضوانک؛
پس شرط خداوند که باید اولیا با زندگی ساده سخت ترین کار را انجام دهند و پذیرش آنان و علم خدا به وفای آن ها، آنان را مورد قبول ویژه قرار داد و آنان را قرب به خود، نام نیک، نزول ملائکه، ارتباط وحیانی، علم زیاد، وسیله ارتباط با دیگران، واسطه شدن آنها بین خالق و مخلوق و رسیدن به رضوان خدا قراردادی.
در قرآن کریم هم از قبول شدن:«انما یتقبل الله من المتقین» و هم از قبول شدن نیکو:«بقبول حسن» سخن به میان آمده است.
و در دعاها سخن از قبول کردن به بهترین وجه است:«باحسن قبولک».
شاید دلیل اینکه قبول عادی، نیکو و نیکوتر مطرح شده است، تفاوت میان درجات تقوا است؛ هرکس تقوایش بیشتر است، نزد خدا گرامی تر و پاداش کارش بیشتر است.
در قرآن به نام نیک (قدرت لهم الذکر العلی والثناء الجلی) توجه شده است. حضرت ابراهیم (ع) از خدا خواست نام نیک او در تاریخ بماند:«و اجعل لی لسان صدق فی الاخرین».
خداوند به پیامبر قول داد که نام پیامبر را در تاریخ گسترش دهد:«و رفعنا لک ذکرک».
نزول ملائکه و کرامت از طریق وحی و علم در قرآن آیات زیادی دارد. در واسطگی اولیای خدا همین بس که خداوند به پیامبرش می فرماید:
«و استغفرلهن الله؛ تو در حق آنان استغفار کن تا با استغفار تو آنها بخشیده شوند».
دعای انبیا و اولیا از یک سو و هدایت آنان از سوی دیگر وسیله رسیدن مردم به رضوان خداست.