سال دردی : خاطرات الله قلی خان مقتدری

در تاریکی شب به سفیدبام رسیدیم. ما در هیئتی با نام جهاد سازندگی گراش. به همراه سه برادر محمدحسن، حمید و خسرو حسن زاده و احمد باختر و حسن آذربادگان و رضا علی مظفری و ... جوانی سیزده ساله بودم.هنوز پدرم بود.انقلاب پیروز شده بود و مزارع وسیع سفید بام به حال خودش رها شده بود.باد که می آمد کاکل طلایی گندم ها موج برمی داشت.من تجربه ی دوری از خانه نداشتم . اما شور کمک به مردم و پابرهنگان در همه ی ما بود.
حمید گفت: گندم ها مربوط به الله قلی خان است که رها شده است و ما از او خواسته ایم که آن را درو کنیم و آرد آن را بین مردم نیازمند توزیع کنیم.