زندگی مهدوی در سایه دعای عهد

از دعاهای مشهور که خواندن آن در دوران غیبت حضرت مهدی‏ مورد سفارش شده، «دعای عهد» است. امام صادق‏ درباره این دعا فرموده است:
من دعا الی الله اربعین صباحا بهذا العهد کان من انصار قائمنا وان مات اخرجه الله الیه من قبره واعطاه الله بکل کلمه الف حسنه ومحاعنه الف سیئه...؛
هر کس چهل صبحگاه، این دعا را بخواند، از یاوران قائم خواهد بود و اگر پیش از ظهوراو بمیرد، خدای تعالی او را زنده خواهد کرد، تا در رکابش جهاد نماید و به شماره هر کلمه از آن، هزار حسنه برایش نوشته می‏شود، و هزارخطا از او محو می‏ گردد.
این دعا، دارای آثار و برکات فراوانی دردنیا وآخرت است. یکی از نزدیکان امام خمینی می‌گوید:
یکی از چیزهایی که امام در روزهای آخر به من توصیه می‌‌کردند، خواندن دعای عهد بود. ایشان می‌‌گفتند: «صبح‌ها سعی کن این دعا را بخوانی؛ چون در سرنوشت، دخالت دارد».
درباره سیره آن عالم عظیم الشان نیز آمده است:
امام حتی در موقعی که در بیمارستان بستری بودند، از انس با کتاب مفاتیح‌الجنان غافل نبودند. پس از رحلت ایشان که مفاتیح‌شان را از بیمارستان به بیت منتقل می‌کردیم، متوجه شدیم امام در مفاتیح خود در کنار دعای شریف عهد که آن‌را یک اربعین می‌خواندند، تاریخ شروع را هشت شوال نوشته‌اند.
برخی علما مهم‏ترین آثار مداومت بر این دعا را سه چیزمعرفی نموده‌اند که عبارت است از:
1. ثواب کسانی را خواهد داشت که در زمان ظهور در خدمت امام‏ می‏ باشند؛
2. مایه ثبات و کمال محبت و اخلاص و ایمان شخص می‏ شود؛
3. مایه توجه خاص و نظر رحمت کامل آن حضرت به بنده می‏ شود.