روان شناسی فلسفی و عرفانی

کتاب «روان شناسی فلسفی و عرفانی» در هفت فصل نگاشته شده است: «درآمدی بر شناخت نفس (روح)»، «ماهیت نفس (روح)»، «وجود نفس (روح) و تجرد آن»، «قوای نفس (روح)»، «حدوث یا قدم نفس (روح)»، «رابطه نفس (روح) و بدن»، «مظهریت، جامعیت و فاعلیت نفس (روح)».

نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب می نویسد: «انسان‌شناسی، در یک معنای عام و فراگیر، شامل همه‌ گرایش‌های علوم انسانی می‌شود؛ لکن با توجه به اینکه، هویت انسان را روح (نفس) او تشکیل می‌دهد، شناخت دقیق و عمیق انسان مقتضی شناخت روح اوست. علاوه بر آن، صحت و سقم بسیاری از عقاید دینی انسان‌ها از جمله: معاد، وحی و الهام، معجزه، توسل و زیارت دائر مدار صحت و سقم عقیده‌ی آن‌ها در مساله‌ روح و تجرد آن است. بنابراین آنچه درباره‌ی انسان‌ شناسی و معرفت نفس (خودشناسی) در متون دینی مطمح نظر و اهمیت آن مورد تاکید است، شناخت روح (نفس) انسان می‌باشد. به همین معنا، موضوع انسان و شناخت ابعاد وجودی او، در طول تاریخ و در نزد اکثر عرفا، فلاسفه و اندیشمندان، از اهمیت بسزایی برخوردار بوده است. از این رو، شایسته است رشته‌ای با عنوان «انسان ‌شناسی»، از مقطع کارشناسی تا دکتری، تاسیس شود و مطالب بسیار غنی که در قرآن، روایات و کتب عرفانی و فلسفی مسلمانان وجود دارد، گردآوری و بر اساس اصول و مبانی تدوین کتب درسی تنظیم و تالیف گردد. چنین اقدامی را می توان اولین گام برای تاسیس علوم انسانی اسلامی به شمار آورد.»