روابط موالی و تشیع در قرون اول و دوم هجری

تشیع مذهبی ایست ک تاریخ تکوین ان به عصر پیامبر اسلام (ص) برمیگردد و موالی جمع مولی ،در اصل و لخت یعنی کسی که بنده بوده و ازاد شده.ولی درعرف مسلمانان مولی مفهوم عام داشت و بر نو مسلمان غیر عرب اطلاق می گردید.
درزمان پیامبر اسلام(ص) توام با رافت و مهربانی با انان رفتار میشد ولی بعداز پیامبر در دوران خلیفه ها جایگاه مولی به شهروند درجه دو تنزل یافت و فقط ائمه بود که رفتار مهربان و عادلانه با موالی داشتند.
سیاستها و رفتارهای ناعادلانه امویان وخلفا با موالی باعث گسستن پل ارتباطی موالی و خلفای اسلامی شد و عباسیان از موالی برای رسیدن به حکومت سود بردند ولی باز موقعیت موالی مثل سابق بود.
حمایت های همه جانبه اهل بیت و انگیزه های سیاسی و اوضاع اجتماعی باعث شد که عده ای از موالی به تشیع رو اورند و حتی در جنبش های شیعی همچون قیام امام حسین ع و قیام زید و قیام محتار نقش موثری داشته باشند.
این کتاب شامل 5 فصل می باشد :
کلیات:
پیدایش و گسترش تشیع درقرن اول و دوم
پیدایش موالی و جایگاه آنان درقرون اول و دوم
بهره مندی موالی از هدایت ها وحمایت های شیعه
گرایش موالی به تشیع و نقش آنان در گسترش تشیع