ذکر؛ توجه نفس

ذکر، حقیقت جاری در هستی و زندگی انسان است که با رجوع به آن، نفس انسان به توجه و تنبه دست یافته و می‌ تواند حقیقت را در وجود خود وجدان کرده و از آثار آن بهره‌ مند شود. به همین دلیل در این رویکرد از ذکر به توجه نفس تعبیر شده است. به واسطه ذاکر شدن نفس، مولفه‌ هایی در درون انسان هویت می‌ یابند و در صورت خاموش شدن ذکر، آن مولفه‌ ها خاموش می‌ گردند. کتاب حاضر به تبیین چنین جریانی بر اساس آیات و روایات می‌ پردازد.