دین در سده نو

کتاب دین در سده نو نوشته دکتر عبدالحسین فخاری است که توسط انتشارات گوی به چاپ رسیده است.
نگاهی به مهم‌ترین رویدادهای قرن گذشته و شگفتی‌ها و تحولات عظیمی که در آن رخ داده، ما را بر آن داشت که یک پیش‌بینی از تحولات در قرن پیش‌رو داشته باشیم. البته می‌دانید پیشرفت‌های شگفت‌آور در چند دهه اخیر، نشان داد که تحولات با سرعت بیشتری در حال وقوع است و خیلی زودتر از آنچه می‌پنداریم، شرایط و تحولات جدید ما را غافلگیر می‌کند که انتظار وقوع آنها را نداشته‌ایم و برای آنها برنامه‌ریزی نکرده‌ایم. در عین حال پیش‌بینی شرایط آینده با توجه به تجربه‌های گذشته و به نوع آینده پژوهی، دغدغه نظریه‌پردازان جوامع بر اساس معیارهای ملی و بین‌المللی است. به‌ویژه حوزه دین در این زمینه، از حساسیت بیشتری برخوردار است. تحلیل و پیش‌بینی وقایع آینده، جز از طریق شناخت تحولات فکری و اجتماعی قرن سابق امکان پذیر نیست. رشد اندیشه و دانش بشر و غلیان تفکرات جدید در حوزه‌های مختلف از جمله دین، بسیاری از تحولات را دامن زد و پایه‌گذار یک نظم جهانی شد. شناخت و ریشه‌یابی این تحولات در آموزش‌ها و تبلیغ‌های دینی و حرکت‌های اجتماعی، ضروری است و این کتاب در این فرایند می‌تواند راهگشا و راهنما باشد. این کتاب شما را با بخش مهمی از تاریخ آشنا می‌کند. این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی دین پیشنهاد می‌کنیم. بخشی از کتاب دین در سده نو این وضعیت، هفتادسال در قرن چهارده شمسی در جهان ادامه یافت تا اینکه با فرو پاشی اتحاد جماهیر شورو ی سوسیالیستی در نیمه دوم این قرن(1991م، 1370ش)، ارکان این سلطه متزلزل شد و ا گرچه هنوز در معدودی کشورها از جمله چین، حزب کمونیسم بر سرکار است اما با نفی عملی تئور ی‌های اقتصاد کمونیستی و ایجاد فضای باز برای سرمایه‌گذاری غربی، پایه‌های ایدئولوژی کمونیستی فرو ریخت و دین از زیر فشار دیکتاتورهای وابسته به این اردوگاه خارج گشته و علیرغم ادامه بعضی سختگیری‌ها در چین نسبت به مسلمانان، مجبور به آزادی‌های مذهبی و تظاهر به آن شدند. حتی در اوج سختگیری‌ها در طول همان هفتاد سال نیز بعضی دین‌داران، عقائد خود را حفظ نموده و برای اجرای اعمال مذهبی خود راه‌های مختلف و پنهانی پیدا کردند. به گفته الکسی ملشینکا، جانشین رئیس مرکز کارنگی در مسکو و از متخصصان دین اسلام، مسجدها بسته شد، اما مردم از اطاق‌های سرخی که حزب کمونیست برایشان تهیه کرده بود و بعدها با عنوان خانه‌های لنینی نام گرفت، به جای مسجد یا نمازخانه استفاده می‌کردند. این حالت همیشه، حتی در زمان اوج رژیم کمونیستی نیز وجود داشت و در محله‌ای دوردست و در دهکده‌های کوهستانی آسیای میانه و قفقاز، دین اسلام موجودیت خود را دوام داد و رعایت رسم و رسوم سنتی قطع نشد. هفتاد سال مبارزه برای دورساز ی مردم از دین و اعتقادهایشان، که در زمان شوروی یا در چین با شدیدترین طرز انجام شد، در میان دین‌های موجود در این کشور و کشورهای دیگر در حجم و اندازه‌های مختلف، بی‌تاثیر نبود اما نشان داد که با فطرت خداجوی انسان‌ها نمی‌توان مبارزه کرد و ممکن است با فشار و اجبار، مدت کوتاهی جلو این میل و گرایش فطری را گرفت اما به محض برطرف شدن فشار و اجبار، دوباره افراد به ندای وجدان خویش به سوی دین باز خواهند گشت و عبادت‌گاه‌ها رونق بیشتری خواهند یافت.