ده نماد صد نشان (جلد اول): حیوانات اهلی

کتاب ده نماد صد نشان 1: حیوانات اهلی به قلم پدرام حکیم زاده و حیدر شجاعی، جلد اول از مجموعه ده نماد صد نشان است. این جلد به نمادشناسی و جنبه‌های سمبولیک حیوانات اهلی اختصاص داده شده است.

کتاب حاضر با دادن شناخت ابعاد مختلف هر نماد و انتخاب بهترین لوگوها، از میان صدها لوگوی طراحی شده در جهان، طراحان را در رسیدن به مقصدشان یاری می‌کند.

وقتی به طراحان گرافیک سفارش طراحی آرم یا لوگو داده می‌شود اگر طراح بخواهد از نمادهای تصویری و به ویژه نمادهای حیوانی استفاده کنند، برای شناخت ابعاد مختلف سمبلیک آن نماد باید مطالعات فراوانی انجام دهد.

در طراحی آرم، لوگو و یا نشانه «سطح» اهمیت ویژه‌ای دارد. لوگو‌های موفق جهان معمولا با یکی از سه سطح اصلی یعنی دایره، مربع و یا مثلث ساخته شده‌اند. برای طراحی لوگوهای حیوانی یا از شکل کلی آن حیوان و یا از بخشی از آن حیوان که معمولا سر آن است استفاده می‌شود. حیوان می‌تواند از رو به رو، سه رخ و یا نیمرخ طراحی شود که هر کدام بیان متفاوتی دارند.

شکلی که دارای دو بعد باشد سطح نامیده می‌شود. همچنین روی چیزها را نیز سطح می‌گویند در طبیعت و در پیرامون ما سطوح با اشکال متنوع و حالت‌های مختلفی وجود دارند. سطح چیزها در طبیعت گاهی به صورت هموار و گاه ناهموار و دارای بافت‌ها و نقش‌های مختلفی است. همه‌ سطح‌ها از سه شکل هندسی دایره، مربع، مثلث یا ترکیبی از آن‌ها به وجود می‌آیند.

در بخشی از کتاب ده نماد صد نشان می‌خوانیم:

آیا مرز دقیقی بین ارتباط کلامی و غیر کلامی وجود دارد؟ اگر هست این مرز چیست؟ شولمن در پاسخ به این سوال می‌نویسد: «اختلاف بین ارتباط کلامی و غیر کلامی به سادگی مقایسه اعمال و صحبت نیست. مثلا صحبت کردن نیز خود آمیخته با عناصر غیر کلامی چون تن صدا، سکوت‌های بین جمله‌ها و غیره است.

برای شناخت این تفاوت ارجح است به جای آنکه به کانال‌های ارتباط با فرستنده و گیرنده توجه کنیم و بر اساس این عناصر فراگرد ارتباط، تفکیک را انجام دهیم به رمز توجه کنیم. یک پیشنهاد برای تفکیک این دو نوع از ارتباط ‌، توجه به درجه باریکی کد و رمزی است که مورد استفاده قرار می‌دهیم. درواقع اگر آن‌ها را به رمزهایی که براساس قوانین کد گذاری به وجود آمده‌اند و رمزهایی که خارج از قوانین کد گذاری شکل گرفته‌اند تفکیک کرده و اولی را کلامی و دومی را غیر کلامی محسوب کنیم، ‌آن‌گاه ناچار خواهیم بود حرکت سر به معنای بله را در جواب به یک سوال ارتباط کلامی به حساب بیاوریم.

برخی برای اجتناب از چنین بحثی در تفکیک ارتباط کلامی و غیر کلامی سعی کرده‌اند با به کار بردن واژه‌های متناوب و مشابه، به نوعی از مسئله فرار کنند. مثل به کار بردن زبان بدنی، علم جنبشی، یا در بیشترین حد درک، سمیوتیک یا نشانه شناسی. درحالی که برخی از این واژه‌ها به کانال و برخی به کد مربوط است. و نوعی بی تکلیفی و برهان قاطع دوحدین بین کانال (‌زبان بدنی و علم جنبشی) و کد (سمیوتیک) برای ما به وجود می‌آورد.

دشواری این قضیه ناشی ازطبیعت ارتباط است که از یک سو درگیر با ترکیبی از پیام‌ها با کدهای گوناگون و ازسوی دیگر استفاده ازکانال‌های متنوع است. اما احتمالا حاصل این مباحث به ما نشان می‌دهدکه باید درباره برخی صفات نادرست برای ارتباط غیر کلامی تعمق بیشتری کنیم و در ضمن بپذیریم که مرزهای بین ارتباط کلامی و غیر کلامی به دقت هنوز مشخص نشده است.