دستور زبان فارسی

آگاهی زبان آموز از روابط صرفی و نحوی که جمعا دستور زبان نامیده می شود،او را بر ساخت متون گفتاری و نوشتاری مسلط می کند و به او توانایی تولید ساخت های گفتاری و نوشتاری صحیح می دهد.
آموزش ارتباطی زبان دوم که امروزه صورت تکامل یافته شیوه های پیشین زبان آموزی است، اگر چه بر ارتباط تکیه دارد و می گوید: «ارتباط برقرار کنیم تا زبان بیاموزییم»- بر خلاف آنها که می گفتن:«زبان بیاموزید تا ارتباط برقرار کنید»- با این حال، در این روش نیز آموزش تصویر هم چنان جایگاه ویژه خود را دارد. دستور نو که بر اساس نظریه های زبان شناسی تدوین شده، به تحلیل واقعیی ساخت های زبان می پردازد و از هر تجویزی می پرهیزد.
این کتاب نیز بر اسلوب دستور نو تدوین شده و به تجزیه و تحلیل ساخت های نوشتاری زبان فارسی امروز می پردازد و از این راه قوانین، دستور زبان فارسی آموزش داده می شود.