دخیل

از دیرباز گفتن و نوشتن در مورد اهل بیت (ع) بر زندگی انسان تاثیر بسزایی داشته و در این میان، تاثیر فرهنگ و سنت اهل بیت(ع) بر اندیشمندان قطعا بیش از دیگران بوده است. زیارت همواره عامل بقای فکری انسان بوده و بر اعتقادات دینی مردم تاثیر متقابل داشته است.
این مجموعه نگاهی تازه و نو به کسانی دارد که اندیشه شان با اهل بیت (ع) عجین شده و همگام در وادی رضای الهی، سر بر بستر شهادت نهاده اند. آن هایی که چلچراغ خانه مولایشان روشنی بخش نور ایمان قلبهایشان بوده و رواق های بلند حرمش مامن دل های خسته و پناه کبوتران رها از دام قفس تن؛ و در این زیارت ها حرف ها برای گرفتن داشته اند.
بی گمان کبوتر دل شیفتگان حضرت نیز شیفته پرواز بر آسمان گنبد و بارگاهش، برای اظهار عشق و ارادت به ساحت والای حضرت علی بن موسی الرضا(ع) لحظه شماری می کنند.
آن چه در پیش روی دارید، مجموعه ای است از گفته ها و ناگفته های آنان که مامنشان زیارت آقا بود و سبکبال و بی ریا تا معبود عروج کردند؛ و شاید تا به حال هیچ کس با دیده تفکر به حرف هایشان در آن لحظات سبز نیندیشیده است.
شاید که خواندن این دفتر، تسکین غربت کسانی باشد که دل هایشان لحظه به لحظه برای زیارت آقا علی بن موسی الرضا(ع) می تپد. از خداوند متعال می خواهم که همچون آن هایی که به شناخت ائمه اطهار رسیدند و سبکبال رفتند ما را نیز در شناخت روز افزون محمد و آل محمد علیه السلام و اشاعه حقیقی تفکر و منش این بزرگواران، یاری مان نماید.