خانه های برکت زا

کتاب «خانه‌های برکت‌زا» با لحنی شیرین و روان، درباره‌ی عواملی سخن می‌گوید که به طور کامل از آنها غافلیم ولی در عین حال، عامل برکت و رحمت در زندگی ما هستند. بگذارید بهتر بگویم: «کسانی» که واسطه‌ی خداوند برای رساندن برکت و فضل و رحمت به مخلوقات هستند و ما در زندگی امروز خود از آنها غافلیم و در عوض، برای برکت یافتن به دنبال عواملی پوچ و توخالی هستیم که خود محتاج، ترحم دیگری‌اند.
«اسماعیل شفیعی سروستانی» در ابتدای این کتاب می‌گوید:
عبارات دلنشین و گوش‌نواز «مبارک باد»، «تبریک عرض می‌کنم» و «خدا برکت دهد» سهم بزرگی از گفتار روزانه همه ما را به خود اختصاص می‌دهد؛ به ویژه در اعیاد ملی و مذهبی و مراسم‌ و برنامه‌های شادی‌بخش، همچون ازدواج‌ها و تولدها؛ اما کمتر شخصی از همه منظور و مفهوم نهفته در پشت این عبارات و از منشا و مشرب آن‌چه که آن را «برکت» و «مبارکی» می‌خوانند، آگاهی دارد.
در آیات متعددی از «قرآن کریم» و مجموعه ادعیه و زیارات رسیده از حضرات معصومان(ع) نیز به کرات از این واژگان و مفاهیم مرتبط با آن استفاده شده‌است.
برخی از این ادعیه و زیارات، آکنده از توصیفاتی دلنشین و گوش‌نواز درباره «برکت و مبارکی» است، عباراتی که حضرات معصومان(ع) را باعث برکت‌افزایی و مبارکی معرفی می‌کند؛ بلکه از حجج الهی، به عنوان «مساکن‌ برکه‌الله» یادمی‌کنند.
عباراتی که همه حکمت و علم الهی درباره آن ذوات مقدسه، آن توصیفات را حمایت می‌کند. در فرازی از «دعای جامعه»، از حضرات معصومان(ع) با عبارت «مساکن برکه‌الله» یاد شده‌است.
عنوان «خانه‌های برکت‌زا» در واقع، ترجمه فارسی آن عبارت آسمانی است.