خاطرات نوه مستر همفر

یادش به‌خیره یکی از کارهای مهمی که در ایران کردیم آیت الله سازی بود. در طول تاریخ تنها قشری که مردم ایران از آنها حرف شنوی داشتند آخوندها بودند. از این رو باید هر طور شده در این صنف نفوذ می‌کردیم لذا عازم شهرهای مذهبی شدم و به محل تجمع طلبه‌ها و حتی بعضی کلاس‌هایشان رفتم.

در چند سفر ماهیانه که در قم و مشهد بودم پای درس ملاهای بزرگ رفتیم در بعضی جلسه‌ها لباس آنها را می‌پوشیدم و بعضی مواقع لباس خودم را بعضی مواقع بسته به مخاطب خودم را یک طلبه شهرستانی معرفی می‌کردم یا در مقابل افرادی که عشق اروپا و غرب بودند خودم را یک دانشجوی محقق از فلان دانشگاه اروپا معرفی می‌کردم گاهی هم یک اروپایی تازه مسلمان شده که به ایران پناه آورده، در هر صورت خیلی مورد استقبال قرار می‌گرفتم