حقوق اجتماعی از منظر اندیشمندان اسلامی

تردیدی نیست که بشر امروزی پیشرفتهای فراوانی در عرصه های فردی و اجتماعی داشته و در مقایسه با انسانهای اولیه بسیار توانمندتر و پیشتر است، اما آیا این ترقی های فنی و تکنولوژیکی خیره کننده توانسته امنیت و آرامش روحی و روانی را که خواستۀ همیشگی بشر بوده است، به ارمغان بیاورد؟ آیا زندگی صنعتی و پیچیدۀ بشر کنونی، بهتر و کامل تر از زندگی ساده و بسیط انسان های قبل از عصر ماشینی و تکنولوژیکی است؟ زبان آمار و ارقام بسیار گویا و رسا نشان می دهد که هزینه های سنگین پیشرفت فنی و ماشینی، پشت بشر را خم کرده و او را گرفتار معضلات اخلاقی، روانی، فرهنگی و حتی جسمانی کرده است. بعید هم نیست روزی آنچه را که با شادمانی خلق کرده، با تشریفات نابود کند و زندگی سادهتری را از سر گیرد؛ لکن امروز برای رهایی از این تار بافتۀ دست تکنولوژیکی خود، چشم به نظام های حقوقی مدونی دوخته که اندیشمندان و حقوقدانان بهرشتۀ تحریر درآوردهاند و امید به نسخه های پیچیدۀ آنان بسته است تا شاید با تمسک به آن بتواند از امنیت سیراب شود. اما در این پناهگاه نیز چندان موفق نبوده است، چراکه مکتبها و اندیشمندانی
که نسخۀ حقوقی پیچیده اند، از دو حال خارج نیستند؛ یا مصالح و مفاسد واقعی حقوق اجتماعی بشر را نشناخت ه اند یا راه رسیدن به آن را نمی دانند. همچنین این مکتبها و اندیشمندان باید بتوانند از شر ناتوانی و خواسته های فردی و گروهی خود بگذرند؛ زیراکه این خود عامل مهمی در ناتوانی نظام های حقوقی موجود است؛ هرچند درصورت تحقق این امر هم به علت حق وتوهایی که برای خود قرار داد ه اند، باب مشکلات دیگری را باز کرد ه اند.