حرف هایی با دهان بسته (مجموعه شعر)

... چه بی اشتهایم
در اوج
...گرسنگی...
بادهای خزان هم چون تازیانه ای
به صورتم می خورند
و آتش رفتنم را شعله می بخشند
رفتنم از این زمان
از این مکان و از این شهر
شهری آکنده از غبار غم و اندوه
در تمام خیابان ها و کوچه هایش