حاج قاسم سلام

از من درباره خودم سوال کرد.
گفتم:
- رزمنده بود و عملیات دیده‌ام، مربی تاکتیک هم هستم و حالا راوی شده ام.
گل از گلش شکفت؛ بعدها علت این شوقش را فهمیده‌ام. برداشتی ناقص از راویان در چشم فرمانده‌هان و بچه‌های عملیاتی وجود داشت، آن‌ها راویان را پاسدارهای قلم به دستی می‌دانستند که تخصصشان تنها خواندن و نوشتن است؛ آدمهایی که زیاد هم اهل جنگ نیستند، اما بیشتر بچه‌های راوی از یگان‌های رزمی آمده و قلم به دست گرفته بودند. حاج قاسم آن روز با شوقی که در رفتارش محسوس بود به من فهماند که از «راوی زرمنده» خوشش می‌آید.