جریان های تصوف در آسیای مرکزی

از نخستین دوره از پیشینه تصوف که به طور سنتی از آن سخن به میان می آید همواره دوره ای نمادین است و نباید در نگاه تاریخی موجب اشتباه گردد. صوفیه در طول تاریخ هزار و اندی ساله خود همواره در پی آن بوده اند تا به گونه ای زنجیره اتصال معنوی خود را از طریق تابعان و صحابه به پیامبر اکرم (ص) برسانند و در جهت رسیدن به این مقصد است که سلسله های سنتی تعلیم صوفیه شکل گرفته است.
آنچه در این کتاب بیش از هرچیز مورد بررسی قرار گرفته است این است که تصوف در سده های نخستین هجری رابطه ناگسستنی با زهد و آموزش های اخلاقی داشته که اغلب جداسازی مباحث آن، امکان ناپذیر می نماید و از همین روست که تاریخ تصوف آغازین با تاریخ زهد و اخلاق همراه گشته است.
در بررسی تاریخی حاضر با وجود آن که در دوره نخست به گونه ای اجتناب ناپذیر محافل اخلاقی مورد توجه قرار خواهند گرفت اما در گزینش شخصیت های مورد مطالعه سعی بر آن است تا به کسانی پرداخته شود که یا در سلسله های معنوی صوفیه جای گرفته اند یا به نحوی دیگر ارتباط آنان با مسیر شکل گیری تصوف در آسیای مرکزی به اثبات رسیده است.