جایگاه مثبت آموزش و پرورش در جامعه

کتاب جایگاه مثبت آموزش و پرورش در جامعه نوشته شهلا رضایی و ... دیگران به بررسی نقش آموزش و پرورش در تربیت کودکان و نهایتا نقش های فرزندان در جامعه پرداخته است.

هدف آموزش و پرورش در چارچوب نیازها و ضرورت‌های زندگی فردی و گروهی انسان‌ها باید بنیادی شود. بنابراین تربیت بیش از آنکه قابل وضع کردن باشد در حوزه کشف کردن است. مقاصد تربیتی را در هر زمان و بر مبنای شرایط خاص هر مکان که مبتنی به زندگی روزمره انسان‌هاست باید جستجو کرد و این مستلزم شناسایی دقیق و بازشناسی مستمر نیازها و ضرورت‌های زندگی است. پس برای تعیین مقاصد تربیتی باید نیازها و ضرورت‌ها را بررسی کرد. به همین سبب هدف‌های آموزش و پرورش اغلب کهنه به نظر می‌رسند و به حق می‌توان قبول کرد که گاهی سنتی و نارسا هستند و با ضرورت‌های محسوس و ملموس زمان مغایر هستند.

به عقیده نویسنده در صورت ایجاد ذوق و شوق در کودکان کوشش‌های تربیتی سود بخش‌تر و زودتر به نتیجه می‌رسد. کار روزانه در صورتی ذوق افراد را تحریک می‌کند که با سلایق و توانایی‌های آن‌ها هماهنگ باشد. بنابراین در تهیه برنامه‌های آموزشی باید به رغبت‌ها و استعدادها توجه کرد. تنوع در استعدادها و رغبت ها و منحصر به فردی هر شخص در ویژگی‌هایش در برخورد با این مسئله در اولین دید صورت توسل به تربیت انفرادی جلب توجه می‌کند.